จําปี จําปี ดอกเจ้านี้เพิ่งเริ่มจะบาน
ดูเจ้าสวยสะคราน ข้อมทราบสาน จึงเฝ้ารักษา
แม้เราเป็นแค่มดตัวหนึ่ง แต่เราก็ซึ้งวิญญา
มองเจ้านี้มีค่า ปราธนาให้หอมนา
เรามัวลงเฝ้าเอ็นดู พ่อคนรู้ตามรังควัน
เจอดอกในแย้งบาน ต้องการก็เด็ดดังปราธนา
ห่วงไป ใครจะเห็นจํานั้น
ไม่ได้แล้ว ต้องโดนขี้เทาทางสองตา
จําปีกลับสมน้ําหนา ช่างไม่มีเมตตาหมดเด็ง
เรามัวลงเฝ้าเอ็นดู พ่อคนรู้ตามรังคัน
เจอดอกในแย้นบาน ต้องการก็เด็ดดังปราธนา
ห่วงไปใครจะเห็นใจเรา ต้องโดนขี้เท้าทั้งสองตา
จําปีกลับสมนามนา ช่างไม่มีเมียตา หมดเด็ด
*
