ฉันเป็นชายใดเดียว ไม่ก็เกี่ยวยิ่งได้ให้เธอเหมือนหมอเพราะฉันรัก ฉันจึงต้องน้ําตาหน่วงเมื่อรู้เธอมีใจซ้อ ต้องน้องน้ําตาจาบังฉันเป็นคนโง่ง ต้องคืนคมเขาทมว่าจะได้ฉันมีหรือคนที่เคยรักกันคําพูดที่เคยว่าว่าเดี๋ยวนี้มาผ่านคมคืนฉันต้องยืนเดียวได้หมดความอายรักกายเป็นของคนหนึ่งโธ่เอ้ย ความรักทําไมยังยืนรักแรกก็อ่อสุดก็คืนต้องยืนก็ง่าร้องไห้ฉันต้องจําจากไปอยู่ทําไมให้เขาหัวเราะเยาะยังชาตินี้เราสองไม่ต้องพบกันชาติหน้ามีจริงดังฝันอย่าได้พบกันอีกแล้วไม่ยอมพบกันหวังไม่อยากอ้าจ amendไปกันๆเราสองไม่ต้องพบกัน ชาติหน้ามีจริงดังฝัน อย่าได้พบกันอีกแล้ว
