Caroline net vijf geworden, zet een keel op want de hondscheurt haar liefste pop in stukken die ze juist zo beeldig vondnee ze wil geen ander hebben en te lijmen valt het nietom die ene oude pop met die vreemde scheve kopheeft Caroline zo'n vreselijk verdrietwant waar een mens van houdt vindt hij het mooisteje moet toch ergens heen met je aanhankelijkheidal is het oud, al is het saai of lelijkmaar een mens van houdt dat raakt hij niet graag kwijtCaroline is in de dertig en haar hart dat breekt in tweewant haar vriend is weggelopen, weg en met een andere meenee ze wil geen ander hebben en te lijmen valt het nietom die bleke saaie vriend die ze zo geweldig vindtheeft Caroline zo'n vreselijk verdrietwant waar een mens van houdt vindt hij het mooisteje moet toch ergens heen met je aanhankelijkheidal is het oud, al is het saai of lelijkwaar een mens van houdt vindt hij het mooiste je moet toch ergens heen met je aanhankelijkheidMens van hout, dat raakt ie niet graag kwijtCarolien is in de tachtig en haar leven viel niet meeNa de dood komt weer een leven, ja dat zegt de domineeNee, ze wil geen ander leven, nee zo lijm is er nietOm haar eigen grauw leven, dat ze strak iets op moet gevenHeeft Carolien toch stiekem iets verdrietWant waar een mens van hout, vindt ie het mooisteJe moet toch ergens heen met je aanhankelijkheidAl is het oud, al is het saai of lelijkWaar een mens van hout, dat raakt ie niet graag kwijtJa, dat zegt de dominee