گریبیاں چو نکلے پتھاں دے زور نہ
او کڑھاں اٹھل لیا ہکاں دے زور نہ
او کوئی سھاڑاں کہے دے میرے کرکے نے بنے نی
ماما چھوڑو منا دو جے بڑایا مور نہ
گریبیاں چو نکلے پتھاں دے زور نہ
او کڑھاں اٹھل لیا ہکاں دے زور نہ
او کوئی سھاڑاں کہے دے میرے کرکے نے بنے نی
ماما چھوڑو منا دو جے بڑایا مور نہ
کہ باراں باراں فوٹ دے فرانٹسی مکاناں دے تے ویلیاں چھ آگیاں
آشات تی حویلی فرنی دے جٹے رنگ دی نی کلیاں چھ آگیاں
لکھ توڑ کی تھی آ کمائی بیبے باپو نے نی کیمیں پھول جا مانگے
اونا کرکے ہی آج دے خلائی نیلیاں وسیلیاں چھ آگیاں
ہوڑے اوناں دے وی چہرے آن تے نور دے سدا
سوچاں فکران دا بوجھ بڑی دور دے سداں
چہے دے اوٹے آسرین مینوں سبرانچ رکھییاں
سی او بھی میرا پاتشاں حضور دے سداں
او منزلانو ڈکنے دی کال مچ تیرے پاندی ٹک گیا سو تیاں
کیاں دایا زور لگا سوٹن لی سانو ایا پاندونے ہو ہوئے اٹھےاں
جنہاں نے آ چپ چپ گلان کریاں جوابیں اوناں نوں بھی دے مانگے
تینوں سب جنوچ ٹائم لگو مطوں یاٹ سدھے آیا پوٹھےاں
کناب دے ڈریمی اوچھے کٹے دورناں زندگی جیوں دا یاٹ پوری لورناں
آ یارانال کھول دا ہر ایک وشے اتے پاں
میں کھلیاں نی کدے بہتا کسے ہورناں
گریبیاں چو نکلے پٹھاں دے زورناں
او کڑاں نوٹھل لیا ہکاں دے زورناں
کوئی سارا کہہ دے میرے کر کے نے بڑے نی
میں موچھ نوں منا دوجھے بڑایا مورناں
گریبیاں چو نکلے پٹھاں دے زورناں