Na
al die jaren stond ze zomaar voor me
En nu zag ik opeens hoe mooi ze was
Toen kreeg ik schimmelicht,
haar drachtige gezicht
Een stille meisje van vroeger uit mijn klas
Ik stond daar even aan de grond genageld
Ik dacht één ding, haar laat ik nooit meer gaan
Ik had die avond pech, mijn vrienden gingen weg
Toen heb ik haar daar zomaar laten staan
Nu denk ik,
was ik toen maar even blijven hangen
Was ik toen maar niet naar huis gegaan
Elke dag blijf ik naar jou verlangen
Mijn hart dat heeft ons nooit zo'n pijn gedaan
Was ik toen maar even blijven hangen Dan
was ik steeds weer met jou mee gegaan
Het duurt een honderd jaar,
we komen bij elkaar En zal ik altijd bij je blijven staan
Jaren later kwam ik haar weer tegen
Ze lachte en ze zei toen tegen mij
Ik viel bij jou die nacht,
maar ik heb op niets verwacht Het is jammer,
maar jouw kans is echt voorbij
Nu denk ik,
was ik toen maar even blijven hangen
Was ik toen maar niet naar huis gegaan
Elke dag blijf ik naar jou verlangen
Mijn hart dat heeft ons nooit zo'n pijn gedaan
Was ik toen maar even blijven hangen
Dan was ik zeker met jou mee gegaan
Het duurt een honderd jaar,
we komen bij elkaar En zal ik altijd bij je blijven staan
Zelfs in mijn dromen kom je elke nacht voorbij
Maar dromen brengen jou toch niet bij mij
Waarom ben ik die avond nou zo *** geweest
Met jou was heel mijn leven nu een feest
Nu denk ik,
was ik toen maar even blijven hangen
Was ik toen maar niet naar huis gegaan
Elke dag blijf ik naar jou verlangen
Mijn hart dat heeft ons nooit zo'n pijn gedaan
Was ik toen maar even blijven hangen
Dan was ik zeker met jou mee gegaan
Het duurt een honderd jaar,
we komen bij elkaar En zal ik altijd bij je blijven staan
En zal ik altijd bij je blijven staan