อย่าเพิ่งเจอกันเลย ถ้าทางมันไกลก็ไม่ต้องมาก็ได้ไม่ต้องเดินเท้าเมืองเวทย์ ถ้ากลัวคนมองเธอ อย่างนั้นก็ไม่เป็นไรวันนี้ที่มีฉันอยู่ไม่รู้ว่าทางหน้าใดไม่เข้าใจในคําว่าเพื่อนจะไม่ต้องเหมือนวิเศษเหมือนกันให้เธอไปเท่าไร แต่กลายเป็นเธอไม่เคยจะมีให้ฉันทุกครั้งที่คิดจะแค่รู้ว่าแค่ตอนนั้นเมื่อไม่มีสิทธิ์ห่วงจะไม่ห่วง จะไม่ห่วงเธอสักวันถ้าคิดถึง แล้วไม่ถึงจะไม่คิดแล้วละกันถ้าเป็นได้ แค่เพียงเธอทําไมไม่บอกฉันตอนนั้นเก็บอาการนว่าไอ้ที่ไม่เห็น ไม่ได้แปลว่าไม่มีเธอฟรูไหม ให้คงรู้ แล้วก็ไม่มีใครดีอยากจะไม่รู้จักเธอจะได้ไหมจากเมืองอย่างนี้เข้าใจทุกทีที่โดนเธอทํามันเสียน้ําตาง่ายๆสิ่งที่ควรจะลืมทําไมยังจําต้องรอให้ฉันแค่ไหนไม่รู้ว่าเธอทําผิดหรือว่าฉันอ่อนไหวเมื่อไม่มีสิทธิ์ห่วงจะไม่ห่วงไม่ห่วงเธอสักวันหากคิดถึงหาไม่ถึงจะไม่คิดหลายหลายคําจะเป็นได้แค่เพียงเธอทําไมไม่บอกฉันตอนนั้นถ้าจะพูดให้เธอพูดสักคําแค่ตะกันเอาไว้ที่ไม่เห็นไม่ได้แปลว่าไม่มีให้ให้ความรู้กันไม่มายได้ทีอยากจะไม่รู้จักเธอจะได้ไหมเธอเหมือนอย่างนี้อยากลืมมาเป็นเพื่อนเธอฉันไม่ห่วงเธอ ไม่ห่วงเธอ ไม่ห่วงเธอสักวันถ้าคิดถึงแล้วไม่ถึง จะไม่คิดเลยละกันจะเป็นได้แค่เพียงเธอทําไมไม่บอกฉันตอนนั้นเพื่อจะพูดสักคําเก็บใจกันเอาไว้ที่ไม่เห็นไม่ได้ปลาว่าไม่มีแต่เพื่อให้ให้ความรู้ว่าก็ไม่ได้ดีอยากจะไม่รู้จักเธอจะได้ไหมเธอแบบนี้อยากลืมมาเป็นเพียงเธอ