ਅਰੇ ਮਾਰੇ ਰਾਮ ਰੇਆ਽ ਨ ਹੋ ਰੋ ਮ ਆ ਅ ਅ ਆ ਆਦਰਦ ਦੀਲ ਮੇ ਕੀ ਸੀ ਕੇ ਕੀ ਨੇ ਦੀਆਦੇ ਨੇ ਵਾਲੋ ਕੇ ਦੀਲ ਮੇ ਕ੃ ਕਹੀ ਨੈਏਕ ਪੱ ਏਕ ਚਰਿਕੇ ਹੋਈ ਬਾਵਲੇਆਜ ਅਮਰੀਤ ਜਹਰ ਮੇ ਫਰਕ ਹੀ ਨੈਅੈ ਖੁਡਾ ਦੇਖ ਲੇ ਅਪਨੀ ਦੁਨੀਆ ਜਰਾਤੁ ਨੇ ਕੈਸਾ ਬਨਾਯਾ ਤਰਾਨਾ ਯਹਾਕੈਸਿ ਰਚਣਾ ਕੀਆ ਅਪਨੇ ਸਂਸਾਰ ਕੀਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਕਰਮ ਕੈਸਾ ਜਮਾਨਾ ਯਹਾਕੀ ਅਰੇ ਤੇਰੇ ਦਰਬਾਰ ਕੈ ਚੱਲ ਕੇ ਰੇ ਕਰੀ ਨਾ ਹੈ ਦੇਖੇ ਕੇਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਦਰਬਾਰ ਕੈ ਚੱਲ ਕੇ ਰੇ ਕਰੀ ਨਾ ਹੈ ਦੇਖੇ ਗੇਕਿ ਬੀਦਾਤਾ ਦੇਖਲੇ ਅਪਨੀ ਕਰੀ ਹੈ ਪਾਪ ਕੀ ਦੁਨੀਆਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਦੇਖਲੇ ਅਪਨੀ ਕਰੀ ਹੈ ਪਾਪ ਕੀ ਦੁਨੀਆਜੱਲੀ ਵੀਸੋਸ ਕੀ ਦੋਰੀ ਵੀਰਹਸਨ ਤਾਪ ਕੀ ਦੁਨੀਆਜੱਲੀ ਵੀਸੋਸ ਕੀ ਦੋਰੀ ਵੀਰਹਸਨ ਤਾਪ ਕੀ ਦੋਰੀ ਵੀਰਹਸਨਆਗ ਕੋ ਪਾਨੀ ਕੇ ਅਂਡਰ ਹੀ ਸੁਲਗਤੇ ਦੇਖਾਕਬਰ ਸੇ ਮੁਰਦੇ ਕੋ ਭੀ ਆਗ ਉਛਲਤੇ ਦੇਖਾਜੋਲੀ ਧਰਤੀ ਪੈ ਆਨੇ ਲਗਿ ਹੈ ਸੀਤਾਰੋਂ ਕੀਦਾਰਾ ਪਰ ਧੂਮ ਮਚੀ ਜੇ ਸੇ ਕੁਸ ਗਮਾਰੋਂ ਕੀਜੇ ਹਰ ਜ੍ਮ ਸ਼ੇਦਪੂਰ ਕ ਦੇਸ ਕੋ ਬਰਬਾਦ ਕੀਆਖੁਲੀ ਸਮਾਜ ਮੇ ਨੇ ਤੀਕਤਾ ਪਤਨ ਯਾਬਾਦ ਕੀਆਵੈ ਹੀ ਦੋ ਭਾਈਨੋ ਕੈ ਆਪਸੀ ਨਾਜਾਰਾ ਹੇਕੋ ਇੀ ਤੀਹਾਸ ਕੋ ਕਿਆ ਮਊਤ ਕਾ ਨਜਾਰਾ ਹੇਕੋ ਇੀ ਤੀਹਾਸ ਕੋ ਕੈ ਮਊਤ ਕਾ ਨਜਾਰਾ ਹੇਗੱਟਨਾ ਬਾ ਜਮਸੇਦਪੂਰ ਕੇਜਮਸੇਦਪੂਰ ਮੇ ਦੁਈ ਭਾਈ ਰਹਤ ਰਹਲਨਬਰਕਾ ਭਾਈ ਕਨਾਂ ਧਰਮਦਾਸ ਬਾਬੁਜੀਔਰ ਛੋਟਕਾ ਭਾਈ ਕਨਾਂ ਰਾਂ ਰਾਲਤੱ ਰਾਂ ਲਾਲ ਛੋਟਾ ਭਾਈ ਜ੐ ਮਸੇਦਪੂਰ ਮੇ ਨਕ ਕਾਰਬਾਰ ਰਹਲ ਬਡੈ ਅਚਾਤੱ ਬਡਾ ਭੈਯਾ ਕਹਾ ਰਹਤ ਨ ਤੇ ਨੀ ਸੁਨਲਾ ਧਰਮਦਾਸ ਕੈ ਹਾਲਾ ਤੋ ਕਾਬਾਜਬ ਸੇ ਗਵਨਵਾ ਕੇ ਦੀਨਵਾ ਧਰਾਈ ਰਤੀਯ ਨ ਨੀ ਦੀਆ ਵੇ ਦੇ ਹਾਪੀਯ ਰਾਈਜਬ ਸੇ ਗਵਨਵਾ ਕੇ ਦੀਨਵਾ ਧਰਾਈ ਰਤੀਯ ਨ ਨੀ ਦੀਆ ਵੇ ਦੇ ਹਾਪੀਯ ਰਾਈਕੀ ਬਗਿਆ ਮੇ ਫੂਲਵਾ ਕੇ ਮਨ ਖੀਲ ਖੀਲਾਈ ਪਿਆਰ ਕੇ ਬਰਾਗ ਲੇ ਕੇ ਬਾਗ ਮੁਸਕੁਰਾਈਕੀ ਬਗਿਆ ਮੇ ਫੂਲਵਾ ਕੇ ਮਨ ਖੀਲਾਈ ਪੇ ਬਰਾਗ ਲੇ ਕੇ ਬਾਗ ਮੁਸਕੁਰਾਈਤਾ ਧਰਮਦਾ ਸਰਾਲੈਕ ਬਲਕਾ ਬਿਰਾਨਵਾਅਰੇ ਭਈਲੇ ਵੀਬਾਯ ਆਈਲੀ ਦੁਲਹੀ ਯੰਨਵਾਕੀ ਅਰੇ ਸੇਜੀ ਆਪਰ ਪਾਯਲ ਖਨਕੇ ਦੀਪ ਖੀਲ ਖਿਲਾਈ ਅਪਿਆਰ ਕੇ ਬਰਾਗ ਲੇ ਕੇ ਬਾਗ ਮੁਸਕੁਰਾਈਧਰਮਦਾਸ ਬੱਡ਼ਕਾ ਭਈਕਰ ਸਾਦੀ ਭੈਲਬਾ ਅਜਬ ਘਰੇ ਦੁਲਹੀ ਨ ਆ ਗੈਲ ਤੇ ਸੇਜੀ ਆਪਰ ਪਾਯਲ ਖਨਕੇ ਦੀਪ ਖੀਲ ਖੀਲਾਈ ਤੱਰ ਜਬਾਸੈਯਾ ਕੇ ਸਾਥੇ ਮੱਡੈਯਾ ਮੇ ਬਡਾ ਮਜਾਯ ਆਵੇ ਰਜੈਯਾ ਮੇਜਰ ਬਰਸੇ ਲਾ ਸਾਵਨ ਸੇਜ਀ਆ ਪੇ ਛਾਈ ਸ਼ਮਾ ਹੇ ਨ ਜਰੀਆ ਪੇਜਰ ਬਰਸੇ ਲਾ ਸਾਵਨ ਸੇਜ਀ਆ ਪੇ ਛਾਈ ਸ਼ਮਾ ਹੇ ਨ ਜਰੀਆ ਪੇਤਾ ਧਰਮਦਾਸ ਏਲੇ ਕੱਕਤਾ ਸੰਹਰੀਆਪਡਲੀ ਅਕੇਲੈ ਆਵੇ ਘਰਮੇ ਗੁਝਰੀਆਨਾ ਚੇ ਮਦਨਵਾ ਉਮਰੀਆ ਪੇ ਛਾਈ ਸ਼ਮਾ ਹੇ ਨ ਜਰੀਆ ਪੇਗੋਨਾ ਕਰਾ ਕੇ ਭੀਹਾ ਕਰਕੇ ਦੁਲਹੀਨ ਗੱਰਮੇ ਲੀਆ ਕੇ ਬੈਠਾ ਕਰਕੇ ਨੈ ਨਵੇਲੀ ਦੁਲਹੀਨ ਕੇ ਛੋਡ ਕੇ ਧਰਮਦਾਸ ਬਡ਼ਕਾ ਭੈਯਾ ਅਪਨੇ ਨੋਕਰੀ ਪਰਗੋਂਮੇਲਾ ਦੇਵਰ ਜੱਬ ਖੇਤਵਾ ਸੀਵਨੀਆ ਮੇਅਰੇ ਯੱਸੀਕ ਕਤਲਾ ਸਕਰ ਮੀਨਾ ਭੀਰਹੀ ਨੀਆਧਰਮਦਾਸ ਉਨਕਰ ਪਤੀ ਕੱਲਕਤਾ ਖਮਾਯ ਚੱਲ ਗੱਲਬਾਤਨਰਾਮ ਲਾਲ ਦੇਵਰ ਅਪਨ ਖੇਤੀ ਬਾਰੀ ਕ ਕਾਮ ਦੇਖਾਈ ਕ ਸੀਵਾਨ ਮੇ ਖੇਤ ਬਾਰੀ ਕ ਕਾਮ ਦੇਖਾਈ ਅ ਜਬ ਸੀਵਾਨ ਮੇ ਚੱਲਜਾਂ ਕ ਖੇਤ ਪਰ ਚੱਲਜਾਂ ਤ ਘਰਮੇ ਅਅਰ ਲਾਡਲੀ ਨ ਜਾਰਾ ਜਾਰਲ ਪਾਪ ਕ ਰੋਸਨੀ ਆਕ ਵੀ ਨ ਹੀ ਸੇ ਕ ਹੈ ਗੋਰੀ ਦੀਲਵਾ ਕ ਬਤੀਆ ਹੋਅਰ ਸਮਹਰਾ ਨ ਬਬੁਆ ਸਮਹਰਲੇ ਜਾਵਨੀ ਆਮੀਨਾ ਕ ਦੇਵਰ ਲਗਤ ਰਹਲ ਏਕ ਦੀਨ ਵੈ ਸਤੀਸ ਪਰ ਨਜਰ ਜਬ ਪਡਲਲ ਬਾ ਮੀਨਾ ਕ ਅਪਨੇ ਦੀਲ ਕ ਬਾਤ ਆਂਕ ਆਂਕ ਸੇ ਇਸਾਰਾ ਕ ਗੇ ਜੋਨ ਬਾ ਸਤੀਸ ਸੇ ਕ ਹਾ ਗੈਕ ਲੇ ਗੈ ਲੇ ਤੂਰ ਦਾਤ ਮਜਰ ਏਕ ਦੋਤ ਬਾਕਿ ਅਰ ਰਸਾ ਛਲਕਾ ਦਾ ਦੇਵਰ ਅਰ ਜਵਨੀਆ ਤੁਹਾਰ ਬਾ ਤੁਹਰੇ ਸਰਨੀਆ ਮੇ ਉਂ ਮਰਿਆ ਹਮਾਰ ਬਾਕੀ ਅਰ ਛਲਲੇ ਜਵਨੀਆ ਮੇ ਕੈ ਤਰਸਾਵਲਾ ਕੈ ਨਹੀ ਸੇ ਗੀਆ ਪਰ ਸਚਾਲ ਕਾਵੇਲਾਤੁਹਰੇ ਸਰਨੀਆ ਮੇ ਉਂ ਮਰਿਆ ਹਮਾਰ ਬਾਅਰ ਅਨਜਾਨ ਨੀਮਨਤਨ ਪਾ ਕਰਕੇ ਏਕ ਰਾਹੀ ਮਚਲ ਕੇ ਬੋਲਾ ਹੇਏਕ ਦੀਨ ਅਕੇਲ ਪਾ ਕਰਕੇ ਮੀਨਾ ਕੇ ਅਪਨੇ ਭਾਰ ਅਕਵਾਰ ਮੇ ਪਕਡ ਕੇ ਰੇ ਕੈ ਕਲੇਜਾ ਸੇ ਲਗਾਯ ਲੇ ਲੇ ਲਂਆ ਜਬ ਛਾਤੀ ਸੇ ਲਗਾਯ ਲੇ ਨ ਪਰਦਾ ਹਟਲ ਗੇ ਏਕ ਦੀਨ ਲਾਜ ਕੇ ਪਰਦਾ ਹਟਲ ਤੇ ਦੇਖੇ ਵੁ ਸਤੀਸ ਰੋਜ ਕਈ ਲੇ ਕਾ ਤੇ ਨ ਸੁਲਾਜੋ ਅਨਦਕਾਰ ਮੇ ਖੀਲਤਾ ਹੇ ਉੰਜੀਆਰ ਕਭੀ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੇ ਅਰੇ ਜੋ ਆਜਕ ਆਪਨਾ ਸਾਤੀ ਹੇ ਗੱਦਾਰ ਕਭੀ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੇਅਰੇ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਪਿਆਰ ਕੀ ਚਰਚਾ ਗਾਊਂ ਕੇ ਅਂਦਰ ਫੈਲ ਗਈ ਅਰੇ ਕਾਨਾ ਫੂਸੀ ਚਲਣ ਲਗੀ ਉੰਨ ਮਾ ਦੀ ਉਪਰ ਮੈਲ ਗਈਹੈ ਸਾਬ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਦੁਨਹੁਨ ਮੇ ਸਤੀਸ ਔੰ ਮੀਨਾ ਮੇ ਪ੍ਯਾਰ ਹੋਗਲਅਰ ਕੁਛ ਦੀਨ ਬੀਟਤ ਬੀਟਤ ਦੁਨੁ ਅਪ ਚੋਰੀ ਚੁਬਕੇ ਮਿਲੇ ਲਗਲਨਮੀਲੇ ਤੁਮੀਲੇ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਇਸ ਬਾਤ ਜੇਨ ਬਾਬੁ ਫੈਲੇ ਲਗਲ ਗਾਉਮੇਕਾਨਾ ਫੁਸੀ ਹੋ ਲਗਲ ਲੋਗ ਬਤੀਆਵੇ ਲਗਲਨਕੇ ਰੇ ਵੋ ਦੁਨੁਂ ਕੇ ਤੇ ਨਜਾਜ ਸਮਬਨਦ ਬਾਆ ਇ ਬਤੀਆ ਜਬ ਰਾਮ ਲਾਲ ਘਰੇ ਦੇਵਰ ਕੇ ਜਾਨਕਾਰੀ ਭੈਲ ਬਾਅਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਈ ਗਵਾਅਰ ਧਾਰਮ ਕੀ ਬਲ ਬੇ ਦੀਪ ਭੈਲ ਪਾਪੁ ਜਾਗਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਈ ਗਵਾਅਰ ਸਾਗਰ ਬਰਸਲ ਬਦਰਵਾ ਸੇ ਮੋਤੀ ਜੁਲਨੀਆ ਸੇ ਪਿਆਰ ਕਪਤੇਸਕੀ ਬਰਸਲ ਬਦਰਵਾ ਸੇ ਮੋਤੀ ਰਣਿਆ ਕੇ ਬੁਦ ਚਪਤੇਆਰ ਜੁਲਨੀਆ ਜੁਲਨੀਆ ਬੁਦ ਟਪਕੇਸਕੀ ਬਰਸਲ ਬਦਰਵਾ ਸੇ ਮੋਤੀ ਰਣਿਆ ਕੇ ਬੁਦ ਚਪਤੇਕੀ ਅਰ ਬੁਲਾ ਭੈਂ ਜੀ ਸੇ ਆਕੇ ਦੇਵਰਵਾ ਸੀਂਗਰਵਾ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗੈਂਅਰ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗੈਂਅਰ ਬੁਲਾ ਭੈਂ ਜੀ ਸੇ ਆਕੇ ਦੇਵਰਵਾ ਸੀਂਗਰਵਾ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗੈਂਮੀਨਾ ਕ ਸਗਾ ਦੇਵਰਜਮਨ ਰਾਮ ਲਾਲ ਹਲਨ ਰਾਮ ਲਾਲ ਜਬ ਕਾਨਾ ਫੁਸੀ ਸੁਨ ਕਰ ਕੇ ਸੀਕਾਈ ਤ ਅਪਨੇ ਭਾਭੀ ਕ ਸੁਨ ਕੀ ਸਤੀ ਸੇ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨਾਜਾਈ ਸਮਂਦਵਟੀ ਕੁਲੀ ਕ ਜਰਾਵਾਕੇ ਕਰਾਬ ਤੇ ਹਲੂ ਤੂ ਟੀ ਕੁਲੀ ਕ ਜਰਾਵਾਭੈਯਾ ਪਰਦੇਸੀ ਕ ਈਲੂ ਘਰਮੇ ਨ ਜਰਾਵਾਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾਆਜ ਭੈਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾਆਜ ਭੈਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾਭੈਯਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾਆਜ ਭੈਲੀ ਜੋਂਬਾਯਕਰ ਨ ਜਰਾਵਾਮੀਨਾ ਭੈਉਂਜੀ ਕੇ ਲਾਗਲ ਲਗਨੀ ਆਯਾਗਾਵ ਮਾਨ ਨਮੀਨਾ ਭੈਉਂਜੀ ਕੇ ਲਾਗਲ ਅਗਿਨ਀ ਆਯਾਗਾਵ ਮਾਨ ਨਕਲਂਕ ਭਾਰੀ ਹਮਰਿ ਉਪਰ ਨਹਾਕ ਨੀਚ ਲਗਾਵੇਲਾ ਪਾਕ ਦਾਮਨ ਕੇ ਅਂਦਰ ਤੂ ਕਲਿਖਿ ਆਜ ਸਜਾਵੇਲਾਆਰੇ ਸਰੀਬ ਘਰਕਾ ਹਮਾ ਬਟੀ ਬੀਟੀ ਨੀਆ ਮਨਾਵਾ ਮਾਨ ਨ ਆਕਾਹੇ ਖਾਤੀਰ ਬਲੀ ਗੈਲਾ ਯੋ ਭੀਮਨੀਆ ਮਨਾਵਾ ਮਾਨ ਨਮੀਨਾ ਫੱਟਕਾਰੇ ਲਗਲ ਕੀ ਤੁ ਮੇਰੇ ਪਾਕ ਦਾਮਨ ਮੇ ਆਜ ਕਲਂਕ ਲਗਾਰੇ ਹੋ ਧੂਠੇ ਮੁਝੇ ਬਦਨਾਂਗ ਕੱਰੇ ਹੋ ਤੋ ਕਾਣ ਖੋਲ ਗਰਕੇ ਸੁਣ ਲੋ ਮੀਨਾ ਭਭੈਜੀ ਕਾ ਚਲਾਨੀ ਆਯ ਭੈਜਿ ਪੋਰਣ ਦੀ ਆਜਾ ਕੂਲ ਕਾ ਬਗਾਰੀ ਆਯ ਭੈਜਿਭ ਭਾਜਿ ਬੋਰਣ ਦੀ ਆਜਾ ਕੂਲ ਕਾ ਬਗਾਰੀ ਆਯ ਭੈਜਿਬਨ ਦਾਨ ਕੈ ਕਾ ਦਾਰੀ ਆ ਘਟਾ ਆਯ ਭੈਜਿ ਚੁਣੀ ਲੇ ਕੇ ਘਾਰ ਆਈ ਗਾਈਲਾ ਭੀਰਨ ਵਾਈ ਭੈਜਿਮੀਨਾ ਕੇ ਚੈਆ ਨਾਵਾ ਮੀਲਤ ਨਹੀ ਬਾਈ ਆਯ ਭੈਜਿਬੀਹਲ ਬੀਧਾਤਾ ਜੈਸੇ ਸੀਰਾਵਾ ਜੁਕਾ ਨਖਾਰਾ ਬਨਾਈ ਕੇ ਬੋਲਲ ਪਤੀ ਸੇ ਬਚਾਨੀ ਆਯ ਭੈਯਾਇਸਕ ਬਾਜ ਦੇਵਰ ਪਰਸਾਨ ਕਰਾਈ ਆਯ ਭੈਯਾਜਬਾਰੀ ਲੁਟਾ ਲਾ ਚਾਹੇ ਹਮਾਰੀ ਇੰਤਿ ਆਯ ਸੈਨਾਦੇਵਰਿ ਰਾਮ ਲਾਲ ਬਾਤਨ ਇਸਕ ਬਾਜੀ ਕੇ ਚੇਕਰ ਮੇ ਰੋਜ ਹਮਾਰੀ ਪਰਸਾਨ ਕਰਲਨ ਜਬਾਰੀ ਹਮਾਰੀ ਇੰਤਿ ਲੁਟਾ ਲਾ ਚਾਹੇ ਲਨਇਤਨਾ ਬਾਦ ਅਪਨੇ ਪਤਨੀ ਕੇ ਬਾਦ ਮੀਨਾ ਕੇ ਬਾਦ ਜਬ ਧਰਮਦਾਸ ਸੁਨਲਨ ਹੈ ਤੱ ਖੁਣ ਖਾਉਲ ਗਲਬਾ ਗੋਸਾ ਮੇ ਚੇਹਰਾ ਲਾਲ ਆਂਖ ਮੇ ਖੁਣ ਤਰ ਜਾਤਾ ਹੇ ਦ�ਹਤਾਵਾ ਮੇ ਲੀ ਹਲਾ ਲਾਉਰੀ ਆ ਉਠਾ ਹੈ ਭੈਲਾ ਸੀਵਨੀ ਆ ਸੇ ਛੋਟਾ ਕਾ ਬੀਰ ਨਾਵਾਤ ਯੈਲਾ ਸੀਵਨੀ ਆ ਸੇ ਛੋਟਾ ਕਾ ਬੀਰ ਨਾਵਾਤ ਬੋਲਾ ਹੈ ਬਚਿਆ ਨਵ�ਗੈਲਾ ਗੈਲਾ ਤੇ ਹੈ ਥਾਨਾਵਾ ਹੈ ਰੈ ਮਰ ਗੈਯ ਬੀਰ ਨਾਵਾਤ ਤੂ ਰਤਾ ਖ਼ਟ ਬਟਾ ਰਾਮਾ ਰਾਮਾ ਹੈ ਰਾਮਾਆਰਾ ਭਾਬਿ ਖਾਤਿਰ ਦੇਵਰ ਕੈ ਗਈਲ ਲਾਭਾ ਜੈਨ ਨਮਾ ਆ ਭੈਲ ਭਈਯ ਦੁ ਸੁਮਾ ਨਮਾ ਬੈ ਲਬਾ ਖੁਣਵਾ ਅ ਦੇ ਹੈ ਲ ਚੌਕੀਦਾਰ ਜਾਕੇ ਥੈਨ ਪੈ ਖ਼ਬਰ ਯਾ ਪੁਹਤੈ ਗੈ ਕੈ ਖੈਊਰ ਬਾਵ ਥੈਨ ਦੇ ਗੈ ਈਲ ਥ੍ਾਨੇ ਦਾਰ ਤੇ ਕੈ ਖ਼ਰਿਆ ਪੈ ਲ ਹਤਕਰ ਈ ਪਾਪੀ ਯੈ ਲ ਜੇ ਹ ਲ ਕਾਨਵਾ ਅ ਭੈਲ ਭੈਯ ਦੁ ਸੁਮਾ ਨਮਾ ਬੈ ਲ ਬ�ਭਾਗਲੀ ਸਤੀਸ ਸਾਥੇ ਮੀਨਾ ਯਾ ਭਾਗੀਨਿਆਦੀਰੇ ਸੇ ਗਾਉਂ ਛੋਡ ਕਰ ਕੇ ਦੁਨੁ ਫਰਾਰ ਹੋਗਈ ਲੇਨਤਕਵੀ ਕੇ ਲੀਖੇ ਕ ਪਰਲਕਾਅਰੇ ਬੁਝਲੇ ਆਜੁ ਮਰੀਆਦਾ ਅਰੇ ਦੂ ਭਲਨ ਨਭਾ ਮੇ ਚਾਨਾਵਾਤਾ ਭੈਨ ਭੈਯਾ ਦੁਸੁ ਮਨਵਾ ਬਹਲਬਾ ਖੁਨਾਵਾਗੁਰ ਗਣੇਸ ਗੁਰ ਰਾਮ ਲਾਲ ਰੋਤੀ ਹੈ ਯਾ ਸਮਾਜਸੁਰ ਗੇ ਚਂਦੀਕਾ ਕੇ ਵੀ ਬਦਲੋ ਨੇਆ ਰੀਵਾਜਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਗਿਆ ਬੇ ਚਣ ਪ੍ਯਾਰ ਲਾਲ ਕੈ ਬੀ ਰਾਕ ਕੇ ਗਾਗਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਪਾਰ ਹੋਗਿਆਬੇ ਗਾਗਰ ਸੇ ਬੇ ਗਾਗਰ ਸਾਗਰ ਸੀਮਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਹੋਗਿਆ