Hér sitt já kartlar þrír við hlóðið,
kraussir veið úr pöllum smá,
Þessir og gæfu drengir góðir,
grunlausir um heimsins vá.
Já, ettn og tveir þeir línar steini,
róa þeir í gráðið fram,
þá segir eitt sem tels á eini,
ég veit fátum megið vam.
Það skall engum segja,
þeyja um það allt.
Mætum við spyrja hvað þér gangi til ef gallinningin finnst,
sérstekja á yfir borði ándi og ögnavgræsti völdi rinst.
Segir mér vinir út með spókinn,
fammið sem er undirinnst,
þongið séu böðugt öllum strókinn,
utan hjáft þá eitthvað finnst.
Það skall engum segja,
þeyja um það allt.
Bene Benedikt,
sendur sína flygt,
bræðra lægð má engin hafa ró við.
Þrýr karlarsyklu í rakkur tómi,
seklin fellandi kvöll,
sír ennum syngja þýðum rómi,
segða til sýn karlafjöll.
Aldrei má sveinum
sett og hýtla, svinnum gælda ráðinn góð,
þá skal við dýr og dögum hýtla,
þetta jár var fyrir morgunn glóð.
Bene Benedikt,
sendur sína flygt,
bræðra lægð má engin hafa ró við.
Getur þá þórsettir þekkira morða hljútt,
þundir okninn eða vegið hljöfur svo við.
Bene Benedikt,
sendur sína flygt,
bræðra lægð má engin hafa ró við.
Getur þá þórsettir þekkira morða hljútt,
þundir okninn eða vegið hljöfur svo við.