ਇਰ਼ ਵੱਵੱਧਾਲ ਛੈਂਗਤਾ
ਅੰਜ tremb pige�ੱਟਨਾ ਸ਼ੁਹਰੁ ਕਈ
ਮੀਰੀ ਦੇਵ ਸਂਦੈ ਦੇਹੀ ਅਮੇ
ਦੇਵਾ ਪਾਣ ਸਮਾਈਨ ਥਾ
ਨਾ ਨਾ ਫੀਰ ਕਾਰਣ ਜਾ ਪਰਾਣੀ
ਤੋ ਮੇ ਪਾਣ ਪਸਾਈਨ ਥਾ
ਫੁਲਕਵਲ ਦੇ ਬ੍ਹਰਮਾ ਵੇ ਠਲ
ਸ਼ੁਵ ਵੀਸ਼ੀ ਨੂ ਇਸ ਰਾਰੀ ਨਾਂਗ
ਸਾਰੇ ਜਗਜਾ ਰੀਸ਼ੀ ਮੁਨੀ ਸਬ
ਪੈਂਜੀ ਬੇਠਾ ਕਲਾਈਨ ਥਾ
ਲਖਾ ਲਖਾ ਧੀ ਭੇਟ ਬਾਹੁ
ਲਖਾ ਲਖਾ ਧੋਖੇ ਮਾਤਾ ਕ੍ਯੂ
ਜਿਦ ਕੀਤ ਕੀਜਾ ਰੂਪਾ ਜਾਈਬ
ਪੈਂਜੋ ਪਾਣ ਪਸਾਈਨ ਥਾ
ਆਦੁ ਨ ਧੋਖੇ ਅਂਤੁ ਨ ਧੋਖੇ
ਆਦੁ ਨ ਧੋਖੇ ਅਂਤੁ ਨ ਧੋਖੇ
ਵੀਸ਼ੁਵ ਨਾਥ ਧੋਖੇ ਵੀਚੁ ਭੀਨ ਆਏ
ਵੀਸ਼ੁਵ ਰੂਪਮੇ ਰੂਪ ਅਪਾਰੇ
ਧਰਸ਼ਨ ਕੀਆ ਨ ਕਰਾਈਨ ਥਾ
haaaaaaaaaaa
ਹੀਸ਼ੁਵ ਰੂਪ੮ੇ ਰੂਪ ਆਪਾਰੇ
ਧਰਸ਼ਨ ਕੀਆ ਨ ਕਰਾਈਨ ਥਾ
ਮੁੱਕੁਟ ਮਨੋਹਰਵ ਆਹੇ ਮਥੇ ਦੇ
ਚਕਰੋ ਗਦਾ ਬਿਨ ਹਤਮੇ ਥੀ
ਜੀਤ ਕੀਤ ਤੁਈਂ ਜਾ ਜੋਤੀ ਝੱਲਕਾ
ਜਗਮੇ ਪਾਣ ਪਸਾਈਨ ਥਾ
ਅਗਨੀ ਵਾਂ ਗੁਰ ਰੋ਷ਨ ਵਾਹੀ
ਅਗਨੀ ਵਾਂ ਗੁਰ ਰੋ਷ਨ ਵਾਹੀ
ਸੁਰਜ ਵਾਂ ਗੁਰ ਜੀਂ ਕੀਪਿਓ
ਤੇਜ ਸਰੂਪੀ ਤੇਜਾ ਕੀਰਣਾ
ਨੂ ਰੁਤੀ ਕੋ ਭੇਲਾ ਇਨ ਥਾ
ਆਹੇ ਅਮਰ ਤੁ ਆਹੇ ਬਰਮ ਤੁ
ਬੇ ਸ਼ਕ ਜਾਣ ਨ ਲਾਈਕ ਤੁ
ਤੇ ਜੇ ਆਧਾਰ ਬਰਮ ਤੇ
ਮੁਲ ਜਗ ਪਾਣ ਜਲਾਈਨ ਥਾ
ਧਰਮ ਸਨਾਤਨ ਜੋ ਤੂ ਰਖੋ
ਧਰਮ ਸਨਾਤਨ ਜੋ ਤੁ ਰਖੋ
ਅਬ ਨ ਸੀਰਂ ਪਾਲ ਸਂਧਸ
ਆਧਪੁਰਸ ਤੁ ਆਹੀ ਤੁ ਮਾ ਸਬੇ ਇ ਜੀਵਨ ਪਾਈਨ ਥਾ
ਆਧਪੁਰਸ ਤੁ ਆਹੀ ਤੁ ਮਾ ਸਬੇ ਇ ਜੀਵਨ ਪਾਈਨ ਥਾ
ਅਨ ਗੁਣ ਆ ਹੀਨ ਜੇ ਜੂਬਾਂ ਹੂ ਸੁ ਜੇ ਚੇਡ ਜਾ ਨੀਡ ਅਤ ਸੇ
ਜੇ ਜੇ ਮੁਖਮੇ ਬਰ ਦਰ ਭੈਂ ਭਟ ਸਾਰੋ ਜਗ ਜਰ ਖਾਈਨ ਥਾ
ਆ ਦੁ ਅਨ੍ਤ ਵੀਚ ਜੇ ਖੇ ਨਾ ਹੀਨ ਜੇ ਜੀ ਸ਼ਾ ਕੀ ਆ ਹੇ ਆ ਪਾਰ
ਤੇ ਭਗੁਣ ਜੋ ਦੁਰ ਲਭੁ ਦੱਸ਼ਨ ਮੁ ਇ ਜਾ ਨੇ ਤਰ ਪਾਈਨ ਥਾ
ਸੁਰਗ ਐ ਧਰਤੀਂ ਮੀ ਦੂ ਆ ਹੀ ਫੀਣ ਵੀਚ ਮੇ ਆ ਕਾਸ਼ ਅਂਡਰ
ਰੂ ਪਸਂ ਦੇ ਸਬਨੀ ਬਾਸਨ ਖਾ ਪੈਂ ਜੋ ਪਾਣ ਪਸਾਈਨ ਥਾ
ਮਹਾਤ ਮਾ ਭਾਵ ਭੀਤ ਹੀ ਦਰਸ਼ਨ ਏ ਬਿਆਤ ਹੀ ਜਾ ਕਰਡਾ ਅਂਗ
ਧਰ ਧਰ ਦੀਲ ਦੇ ਕਾਈਨ ਥਾ ਏ ਦੀਲ ਲੋਕ ਕਮਾਈਨ ਥਾ
ਧਰ ਧਰ ਦੀਲ ਦੇ ਕਾਈਨ ਥਾ ਏ ਦੀਲ ਲੋਕ ਕਮਾਈਨ ਥਾ
ਕੋਮੀ ਜੇ ਗੇਵਨ ਜੂਨ ਤੋਲੀਂ ਸੇ ਸਭੁ ਦੀਜਨ ਦੇ ਏ ਗਮਾਨ ਦੇ ਖ਼ਤ ਜੋਡੇ ਤੁਈਂ ਜੇ ਖੁਸਤ ਮੇ
ਪੈਂ ਜੋਸੀਸ ਜੁਕਾਈਨ ਥਾ ਮਹਾਰੀਸ਼ੀਸ ਦਗਾਈਨ ਥਾ ਸਭੁ ਆਨਂਦ ਏ ਖਲਿਆਨ ਤੀਏ
ਅਨੀਕਾ ਪੀਰ ਕਾਰਣ ਸਾਸੇ ਸਭੁ ਤੁਈਂ ਜਾਈ ਗੁਣ ਗਾਈਨ ਥਾ
ਰੁਦਰ ਆਦ ਦੇ ਵੱਸੁ ਏ ਸਾਧਿ ਵੀਸ਼ਵ ਦੇਵ ਮਾ ਰੂਤ ਪੀਤਰ ਸਬ ਨੀਖੇ ਵੀਸ਼ਮਾਦ ਮਠੀਵ ਸਬ ਈ ਅਚ ਰਜ਼ ਖਾਈਨ ਥਾ
ਆਸ਼ੁਵਨ ਗਨਦਰਵ ਯਾਖ਼ਿ ਆਸੁਰ ਏ ਸਿਦ ਮੀਰਈ ਤੋਡਾ ਹੋ ਜੀਸੀ
ਵੀਸਮਾਦ ਮੀਆਹਿਨ ਤਪਰਸ ਤਪਰਸ ਕਾਈਨ ਥਾ
ਵੀਸਮਾਦ ਮੀਆਹਿਨ ਤਪਰਸ ਤਪਰਸ ਕਾਈਨ ਥਾ
ਗਣੇਈ ਮਾਹੁ ਪੇਰ ਟਂਗੂ ਪਿਣ ਗਣੇਈ ਮੁਖ ਆਈ ਨੀਡ ਅਤੀ
ਕੱਡੀਂ ਡਾਤੂ ਪੇਟ ਅਪਾਰੇ ਪੈਂ ਜੋਪਾਣ ਪੱਸਾਈਨ ਥਾ
ਛਾਤਾ ਬੈਆਨ ਕੋ ਦਰਸਣ ਤੋਈਂ ਜੋ
ਛਾਤੀ ਆਚੀਨ ਨਰਂਗ ਸਂਦੈ
ਬੀਲ ਮੀਂ ਦੇਖੇ ਦੈਖਾਈਨ ਥਾ
ਤੇ ਲੋਕ ਕਮਾਈਨ ਥਾ
ਆਕਾ ਸੁ ਚੁਈਇ ਇੇ ਉੰਨ ਮੇ
ਚਮਕੀ ਬੇਹਦ ਰਂਗਨ ਸਾਂ
ਵਾਤਾ ਕੁਝਲ ਆਈਨ ਇਨ ਵਡਾ ਪੀਰ
ਮੁਈਂ ਜੋਡੀ ਲੁਡ ਕਾਈਨ ਥਾ
ਹੈਰੋ ਰੂਪ ਪੱਸੀ ਹੇ ਵੀਸ਼ੁਨੂ
ਦੀ ਲੀਜੀ ਅਨਦਰ ਦਿਲੀੰ ਜਾ ਦੈਕਾ ਦੀਲੀਜੀ ਸ਼ਾਂਤ ਗਾਆਈਨ ਕਾ
ਪਰ ਲੈਜੀ ਅਗਿਨੀ ਜਾ ਬਰ ਅਂਦਰ ਖੋਪ ਨਾ ਕੁ ਨਾ ਤੁਨ ਵਾਰਾ
ਪੁਗ ਭੈਆਨ ਕੁ ਛੇਰਾ ਤੀ ਜਾ ਮੁਝੀ ਦੀਲ ਧਰਕਾਈ ਨ ਥਾ
ਦੀਵਨ ਦੇਵ ਜਗਤ ਜਾ ਸਵਾਮੀ
ਹਾਣ ਧਯਾ ਕਰ ਮੁਝੀ ਤੁਨ ਦੀਸ਼ਾ ਦੀਸ਼ਾ ਮੀ ਦਰਿਸ਼ਨ ਤੇ ਜਾ ਮੁਝੀ ਜੋ ਹੋ਷ ਗਮਾਈ ਨ ਥਾ
ਦੀਵਨ ਰਾ਷ਟ ਜਾ ਫੁਤਰਮ ਕਾਮ ਹੋ ਕਰਣ ਸੂਤ ਜੋ ਫੁਤਰ ਦੀਆ
ਕਰਣ ਗੁਰੂ ਵੇ ਬਿਆ ਭੀ ਜੋ ਥਾ ਤੋ ਮੇ ਪਾਣ ਪਸਾਇਨ ਥਾ
ਫੈਝ ਸੇਨ ਨ ਚਾ ਫੀਰ ਕੀਡਾ ਫੀਰ ਵਦਾ ਪਰ ਧਾਨ ਮਲੀ
ਧੂਕੇ ਧੂਕੇ ਤੋਡ ਸਬੇਈ ਫੈਝ ਜਾ ਫੀਰ ਵਦਾ ਇਨ ਥਾ
ਮੁਖ ਭੈਆਨ ਕ ਜੇ ਦਨ ਦਨ ਮੇ ਕੇ ਨ ਆਚਨ ਥਾ ਕਾਹੀਂ ਦਾ
ਵਾਤਾ ਵਡੇ ਮੇ ਛੋਹ ਮਝਾਂ ਸੇ ਪਾਣ ਵਜਿ ਉਚਿ ਲਾਇਨ ਥਾ
ਕੇ ਨ ਤੀਆਨ ਥਾ ਪੁਰਜਾ ਪੁਰਜਾ ਦਨ ਦਨ ਜੇ ਵੀਚ ਮੇ ਫਾਸੀ
ਕੇ ਡਾਸ ਰ ਦਨ ਤਨ ਮੇ ਫਾਥਲ ਭੈਂ ਜੋ ਪਾਣ ਪ ਸਾਈਨ ਥਾ
ਤੀਂ ਜੇ ਮੁਖ ਮੇ ਬਰ ਦਰ ਅਗਨੀ ਭਰ ਭਰ ਭਰ ਕਾ ਭੂਬ ਲੇ
ਸੂਰ ਵੀਰ ਏਂ ਜੋ ਧਾਂ ਦੇ ਮੇ ਫਾਣ ਵਜਿ ਉਚਿ ਲਾਇਨ ਥਾ
ਦਰਿਆ ਹਨ ਜੇ ਤੇ ਜੋ ਹਕ ਜੀਂ ਕਾਹ ਸਾਗਰ ਨਾ ਹੋਂ ਵੈਂ
ਯੈਂ ਬਾਂ ਕਾ ਬਰ ਨਰ ਮੁਖ ਮੇ ਤਕਡਾ ਫੇ ਰਵ ਜਾਈਨ ਥਾ
ਯੈਂ ਬਾਂ ਕਾ ਬਰ ਨਰ ਮੁਖ ਮੇ ਤਕਡਾ ਫੇ ਰਵ ਜਾਈਨ ਥਾ
ਮੁਖ ਅਗਨੀਂ ਮੇ ਲੋਕ ਮੇ ਰੇ ਇ ਤੇ ਜੋ ਆਚਾਨ ਥਾ ਧੂ ਕੀਂ ਦਾ
ਮੇ ਰੇ ਇ ਤੈਮੇ ਨਾ ਸੁਤਿਆਨ ਥਾ ਮੇ ਰੇ ਜਾਨ ਜਲਾਈਨ ਥਾ
ਜੀਂ ਅਗਨੀਂ ਜੇ ਭਮਬਟ ਅਂਦਰ ਤਕਰਾ ਉਡਨਾ ਪਰਵਾਨਾ
ਜੋ ਤੇ ਅਂਦਰ ਥਾ ਜਾਨ ਗਮਾਈਨ ਪੈਂ ਜੋ ਪਾਣ ਪਚਾਈਨ ਥਾ
ਸਾਰੇ ਜਗ਼ ਕੇ ਹਰਪ ਕਰੇ ਤੂ ਆਨ ਚਟੀ ਤੋ ਚਪ ਭੈਂ ਜਾ
ਮੁਖਮਾਂ ਜੇ ਮੁਲਾਥਾ ਨੀਕਰਨ ਸਬਕੇ ਖਾਕ ਬਨਾਈਨ ਥਾ
ਸਰਵਿਆ ਪੀ ਵੀਸ਼ਨੂ ਫੈਲਲ ਸਰਵਿਆ ਪੀ ਵੀਸ਼ਨੂ ਫੈਲਲ ਸਾਰੇ ਜਗ਼ ਮੇ ਤੀਂ ਜੋ ਤੇਜ
ਤੀਂ ਜ ਸ਼ੋਲਾ ਭਰ ਭਰ ਭਰ ਕੀ ਧਰਤੀ ਖੂਬ ਤਪਾਈਂ ਥਾ
ਤੀਂ ਜ ਸ਼ੋਲਾ ਭਰ ਭਰ ਭਰ ਕੀ ਧਰਤੀ ਖੂਬ ਤਪਾਈਂ ਥਾ
ਆਹੀ ਕੇਰੁ ਐ ਰੂਪ ਭਯਾਨਕ ਪਰ ਸਨਤੀ ਹੀ ਭੇਦ ਬਤਾਈ ਪਰ ਮਦੇਵ ਹੀ ਤੋਂ ਮੇ ਕੇਹਡਾ
ਜਲਵਾ ਜੀਰ ਮੇ ਰੀ ਲਾਈਂ ਥਾ ਨਮਸ ਕਰ ਆਦੀ ਕਾਰਣ ਤੋ ਖੇ ਜਾਣਣ ਛਾਈਆ ਥੋ
ਇਜਿਤ ਇਝਾ ਰੂਪ ਭਸਾਂ ਥੋ ਮੇ ਜੋ ਹੋਸ਼ ਗਮਾਈਂ ਥਾ
ਸ਼ੀਰੀ ਭਗਵਾਨ ਜੇਵ
ਮੈਆਨ ਕੁ ਮਹਾਕਾਲੁ ਕਰਡੀ ਕਜਾਮਾ ਥੀ ਬਿਰੇ ਘਟੁ ਅਚਾਂ ਜਗੁ ਮੇ ਜਾਈਣ ਲਕਾਹੀ
ਲਡਾਈਂ ਮੇ ਜੋਧਨੇ ਸਲਡੁ ਯਾ ਨ ਲਡੁਤੁ ਉਨਨ ਮਾਂ ਤਡੇਵੀ ਕੋ ਬਜਣੁ ਨ ਆਹੀ
ਟਕਾ ਬਿਰਾ ਅਰਜਨ ਉਤੀ ਜੀਤ ਸ਼ਤਰੁ ਅਲੀ ਮਾਂ ਜੇ ਸੁਰਾਜ ਏਤ ਕੁ ਸ਼ਾਹੀ
ਅਗੇ ਮੁ ਮਾਰੇ ਛਾਡਿਆ ਤੁਈਂ ਜਾ ਦੁਸਿਮਨ ਬਣੀ ਭਾਰ ਗੁਹਾਣ ਕਾਰਣ ਇੱਲਾਹੀ
ਅਰੇ ਦੁਰਾਣ ਏ ਭੀਸ਼ਮ ਜੇ ਦਰਤ ਕਰਣ ਏ ਬਿਆਬ ਜੋਦਾ ਚੱਡਿਆ ਮੁ ਅਗੁਈ ਡਾਹੀ
ਨਕਰ ਖਾਪ ਖਾਬਿਡ ਉਤੀ ਮਾਰ ਦੁਸ਼ਮਨ ਜੋ ਮੈਦਾਨ ਮੀ ਜੀ ਤੱਤੇ ਜੀ ਆਹੀ
ਤੱਤੇ ਸਂਝੇ ਹੀਂ ਜੋ
ਬੁਦਾਈ ਜੇ ਨੇ ਬਾਤ ਕੇ ਸ਼ਵ ਸਂਧੀ
ਮੁਕੁਟ ਧਾਰ ਅਰਜਨ ਤੱਡੇ ਹਤਾ ਬਦੀ
ਨਮਸਕਾਰ ਪੱਨਾਮ ਵੱਰਵਰ ਕਨਦੇ
ਚੇ ਆਈ ਇਸ ਹੀਂ ਹੀਬ ਕਨੇ ਹੱਟ ਕਨੇ
ਅਰਜਨ ਵੇ ਨਟੀ ਕਈ
ਕੀ ਸ਼ੇ ਜੇ ਜੋ ਜਗਮੇ ਥੇ ਜੀਤ ਕੀ ਤੀ ਪੂਝਨ ਤੂ ਇਆ
ਆਨਂਦ ਏ ਮਂਗਲ ਬਕੇ ਤੋ ਜੇ ਜੋ ਸੁਮਰਣ ਤੂ ਇਆ
ਗੀ ਸ਼ੀ ਮੁਣੀ ਜੇ ਜਾਗਮਣ ਗਾਏ ਮਨ ਕਨ ਪਰਸਨ ਤੂ ਇਆ
ਜੈ ਜੇ ਭਵਖਾ ਜੀਤ ਕੀ ਤੀ ਛੀਰ ਕੀ ਰਾਕ ਸਡੋਰਣ ਤੂ ਇਆ
ਪਦਵੀ ਮੇ ਬਰਮਾਖਾ ਉਚੋ ਸਬ ਜੋ ਆਹੀ ਸੁਰ ਜਣ ਹਾਲ
ਪਾਣ ਖ਼ਵਤ ਕੁਦ ਪਾਣ ਇਆ ਹੀ ਕੀ ਕੋ ਜਗ ਪਾਲਨ ਤੂ ਇਆ
ਤੂ ਸਤ ਆਂ ਅਸਤ ਪੀਰ ਤੂ ਇੀ ਤੂ ਸਤ ਆਂ ਅਸਤ ਪੀਰ ਤੂ ਇੀ
ਦੀਵ ਦੀਵ ਤਾ ਜੈਂ ਜੇਆ ਡੋ ਨਮਸ਼ ਕਾਰ ਕਨ ਕੂਈਆ
ਦੀਵ ਦੀਵ ਤਾ ਜੈਂ ਜੇਆ ਡੋ ਨਮਸ਼ ਕਾਰ ਕਨ ਕੂਈਆ
ਆਦ ਗੇਵ ਤੂ ਰੂਪ ਅਨਂਤੀ ਪਰਮ ਅਜੋ ਤੂ ਪਾਲਨ ਹਾਰ ਤੋ ਮਾ ਜਗ ਏਂ ਜੀਵਨ ਜਨਮਿਆ ਪੁਰਸ ਸਨਾਤਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ ਗਟ ਗਟ ਵਾਸੀ ਪਰਮ ਧਾਮ ਤੂ
ਜਾਣਨ ਲਾਈਕ ਜਾਣਨ ਹਾਰ ਜਿਤ ਕਿਤ ਸਾਰੇ ਜਗ ਮੇ ਜੇ ਜੋ ਪੈਂ ਜੋ ਦਰਸਣ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਫੀਰ ਜਬਦੀ ਪੁਤਾਮ ਹੋ ਯਮ ਤੂ ਤੂ ਇੀ ਜਲ ਵੇ ਅਗਨੀ ਆਂ
ਚਂਡ ਹਾਵਾ ਭੀ ਤੂ ਇੀ ਆਂ ਨੀ ਸਬ ਜੋ ਜੀਵਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਤੂ ਇੀ ਜੇ ਆਡੋ ਨਾਥ ਨੇ ਮਾਂ ਤੋ ਨੀ ਮੀ ਨੀ ਨੀ ਹਰ ਵਾਰ ਨੇ ਮਾਂ
ਨਮਸਕਾਰ ਵਾ ਨੀ ਤੁ ਨੀ ਤੁ ਮੀ ਜੋ ਸਬ ਜੋ ਭਗਵਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਨਮਸਕਾਰ ਅਗਿਆਂ ਆਂ ਮੀ ਜੋ ਨਮਸਕਾਰ ਪੇਣ ਫੁਠਿਆਂ ਆਂ
ਨਮਸਕਾਰ ਤੋ ਖੇ ਚੌਧਾਰੀ ਸਬ ਨੀ ਪਾਸਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਅਪਾਰ ਸ਼ਕ੍ਤੀ ਐ ਬਲਤੋਂ ਮੇ ਸਬ ਮੇ ਆਂ ਹੀ ਸਮਾਯਲ ਤੂ
ਜੋ ਪੁਛ ਪਸਜੇ ਤੂ ਇੀ ਆਂ ਹੀ ਜਗ ਵੇ ਜੀਵਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ ਹੀ
ਕਣ ਹੀ ਕ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸਡਿਓ ਮੁ ਤੂ ਖੇ ਕਣ ਹੀ ਆਦਵ ਯਾਰ ਚੈਓ
ਕਣ ਹੈ ਸਕੋਈ ਸਾਥੀ ਤੋਰੇ ਸਦ ਗੁਰ ਪੂਰਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਤੋਕੇ ਸਮਝੀ ਸਂਕੀ ਪੈਂ ਜੋ ਅਗਰਾ ਇੂ ਜੇ ਕਈਊਂ ਆਥਮ
ਮੈਰਮਝਾ ਸੇ ਮਾਕ ਮੁਖੇ ਕਰ ਮੈਰਜ ਮਨਥਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਮੈਰਮਝਾ ਸੇ ਮਾਕ ਮੁਖੇ ਕਰ ਮੈਰਜ ਮਨਥਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਉਤਾਂ ਦੇ ਵੀਹਂ ਦੇ ਖੀਲ ਚਰਚੇ ਮੇ ਰਾਂਦ ਕਂਦੀ ਯਾ ਵੀਂ ਦੂ ਰਵੇਲ ਅਰਜੁ ਕਰਿਆਂ ਤੋ ਬਕਸਿ ਜੀ ਮੁਖੇ ਕੀਰਪਾ ਬਨਦਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਕਡੇ ਅਕੇਲੋ ਕਡੇ ਸਭਾਮੇ ਖਾਰੋ ਤੋ ਸਾਪਿਓ ਹੂਂ ਦੁਸ ਕੀਨ ਗਣ ਜੀ ਗੁਸਤਾ ਕੀਊ ਮੁਇ ਜੂ ਮੁਇ ਜੋ ਭਗਵਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਤੀਂ ਜੋ ਆਪੀਰ ਭਾਓ ਅਨੂ ਪੀ ਜਡ ਚੇਤਾ ਨਖੇ ਜਨ ਮੁਡਿਨ ਵੇ ਪੁਝ ਪੀਤਾ ਤੂ ਸ੍ਰੇਸਠ ਗੁਰੁ ਤੂ ਸਤ ਗੁਰ ਪੂਰਨ ਦੂ ਇੀ ਆਂ
ਤੋ ਝੈਰੋ ਬਿਓ ਕੇ ਰੁਨਾ ਹੇ ਤੋ ਖਾਵਦ ਕੋਕੀਂ ਦੀਂ ਦੋ
ਤੇ ਲੋਕ ਸਤਾਕਨ ਜੈਂ ਜੋ ਆਗਿਆ ਪਾਲਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਤੇ ਲੋਕ ਸਤਾਕਨ ਜੈਂ ਜੋ ਆਗਿਆ ਪਾਲਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਤੇ ਲੋਕ ਸਤਾਕਨ ਜੈਂ ਜੈਂ ਜੋ ਆਗਿਆ ਪਾਲਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਜੈਂ ਅਭੀਵ ਪੁਟਾਖੇ ਸਕੋ ਸਕੇਖੇ ਜੈਂ ਕੋ ਪੈਆਰ ਪੀਰੀਤ ਮਸਾਣ ਤੇ ਯਂ ਤੁਂ ਭੀ ਸਹ ਮੂਖੇ ਸਵਾਮੀ ਸਤ ਗੁਰ ਪੂਰਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਰੂਪ ਦੀਠਮ ਸੋ ਜੋਨ ਨੀਠਲ ਹੋ ਟੇਲਾ ਦੀਲ ਮੀ ਆਹ ਕੁਸ਼ੀ
ਪਰ ਤਬ ਜੇ ਖੇਜ ਸਂਦੀ ਡਪ ਮੀ ਭਰ ਜੀਵ ਓ ਮਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਡਪ ਮੀ ਵਾਰ ਓ ਭਾਤਿਆ ਸਾਈ ਰੂਪ ਅਗੁਣ ਵਰੀ ਪਸਾਈ
ਏਕ ਮੀਲ ਕਰ ਕੀਰਪਾ ਮੂਤੇ ਹਰ ਦੁਖ ਭਂਜਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਏਕ ਮੀਲ ਕਰ ਕੀਰਪਾ ਮੂਤੇ ਹਰ ਦੁਖ ਭਂਜਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਅਦਾ ਚਕਰ ਐ ਮੁਕਟ ਸਾਂ ਤੋਖੇ ਵਰੀ ਪੰਸਨ ਤੂ ਚਾਈਆ ਆਂ
ਵਰੀ ਕਨ੍ਦੋ ਜੋਨ ਦਰਸਨ ਸਾਂ ਮੂਕੇ ਪਰਸਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਸੈਸਰ ਬਾਹੁ ਵੀਸਵ ਮੂਰਤੀ ਵਰੀ ਚਕਰ ਭੁਝ ਧਾਰਨ ਕਰ ਪਰੁਸਨ ਤੀ ਦੇ ਦਰਸ ਆਗੁਨ ਥੀ ਦੋ ਪਰੁਸਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਪਰੁਸਨ ਤੀ ਦੇ ਦਰਸ ਆਗੁਨ ਥੀ ਦੋ ਪਰੁਸਨ ਤੂ ਇੀ ਆਂ
ਸ਼ੀ ਭਗਵਾਨ ਜੋ
ਏ ਅਰੀ ਜਨ ਆਜਬ ਯੋਗ ਸ਼ਕ੍ਤੀ ਆਸ ਫੈਂ ਜੇ
ਜੋ ਦਰੁਸਨ ਦੀ ਨੋ ਮਾਈ ਥੀ ਤੂ ਤੀ ਪਰੁਸਨ ਯੋਦੀ ਜੇ ਮੈ ਸਰਵਾਵਿਆਂ ਦੀ ਕੈ ਹੁਨ ਹਰਗੀ ਜੇ ਬੀ ਗੇ ਭੀ ਦਰੁਸਨ
ਜੋ ਦਰੁਸਨ ਕੈ ਵੀਰਤ ਕੇ ਦੀ ਸਲਲਾਈ ਧੋਖਾ ਸਵਾਈ ਕੋ ਸੁਮਰਤੀ ਤੋ ਦਾਰੇ
ਭਲੀ ਵੇਦ ਸ਼ਾਸ੍ਤਰ ਪਡੇ ਕੋਈ ਵਰਵਰ ਕਤਨ ਚਪਾਂ ਦੀ ਰਾਊਂ ਨੇ ਮੇ ਭਲੇ ਪਾਣ ਗਾਰੇ ਇਸਿ
ਰੀ ਰੂਪ ਮੈ ਜੋ ਭਯਾਨਕ ਭਯਾਨਕ ਭੀ ਛੋ ਮੁ ਧੀ ਛੋ ਆਲੇ ਧੀ ਨਵਿਆ ਪੁਲੁ
ਗਲ ਰੂਪ ਮੈ ਜੋਡ ਸੀਤੀ ਉ ਖੁਸ਼ਕੂ ਵਰੀ ਹਾਣ ਪੱਸਤੂ ਅਜੋ ਰੂਪ ਬੀਲਕੁਲ
ਸੈਂ ਜੇ ਜੋ
ਵੱਸੂ ਦੇਵ ਮੁਖਮਾ ਵਚਨ ਹੀ ਚੈਈ ਵਰੀ ਪੈਂਝ ਸੂਰਤ ਅਗੂਨੀ ਕਈ
ਵਰੀ ਸ਼ਾਂਤ ਮੂਰਤ ਕੀ ਧਾਰਣ ਕਯੋ ਹੈ ਅਰਜਨ ਦੀ ਨ ਲਖੇ ਦੀ ਲਾ ਸੋਡ ਦੀ ਨੂ