ਕੱਡਿਨੀਆ ਪਰਚੀਆ ਚਲਦਾਨ ਚੈਰਾ ਸੀ।
ਵੈਠ ਗਾ ਮੋ ਪੁਲ ਜਾਂਦੇ ਸੀ
ਓ ਦੇਲੇ ਆਤੇ ਲਗੀ ਪਾਮੇ ਸਾਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਉਮਰ ਵੀ ਪਾਮੇ ਓ ਦੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਕਈ ਟੀਚਰ ਵੀ ਸਾਟ ਏ ਓ ਤੇ ਲਗੀ ਜਾਂਦੇ ਸੀ
ਕਲਾਸ ਹੋਂਵਾਰ ਖਾਡੇ ਦਾਂਦ ਕਟ ਜਾਂਦੇ ਸੀ
ਮਖਾਲ ਜੇ ਆਲਗਦਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਖੁਝੇ ਓ ਦੋ
ਮਖਾਲ ਜੇ ਆਲਗਦਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਖੁਝੇ ਓ ਦੋ ਨਾ ਹੀਂਦਾ ਗੁਸਾ ਨਾ ਹੀਂ ਪੂਰੀ ਬਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਉਮਰ ਵੀ ਪਾ ਮੇ ਓ ਦੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਬੈਕ ਵੈਂਚਰ ਦੀ ਫੀਲੀਂਗ ਵੀ ਆਕ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਉਮਰ ਵੀ ਪਾਮੇ ਓਦੋ ਕੱਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਵੈਕ ਵੈਂਚਰ ਦੀ ਫੀਲੀਂਗ ਵੀ ਆਕ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਖਾਡ ਜਾਂਦੇ ਆਰ ਮੇਰੇ ਆਰੀ ਜਾਂਦੀ ਪਰਖੀ ਕੋਈ ਵੀ ਨਾ ਸੇਦਾ ਸਾਲੇ ਆਰ ਮੇਰੇ ਠਾਰ ਕੀ
ਸੀ ਜਮੋਂਦੇ ਸਾਰੇ ਏਸਕ ਨਡਿ ਅਤੇ
ਹਕ ਸੀ ਜਮਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕਨਡੀ ਅਤੇ ਪਰੇ ਓ ਕੇ ਸੇ ਕੋਡਨਾ ਵੀ ਪਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਉਮਰ ਵੀ ਪਾਮੇ ਓ ਦੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਬੈਕ ਵੈਂਚਰ ਦੀ ਫੀਲੀਂਗ ਵੀ ਆਤੋ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਉਮਰ ਵੀ ਪਾਮੇ ਓ ਦੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਬੈਕ ਵੈਂਚਰ ਦੀ ਫੀਲੀਂਗ ਵੀ ਆਪ ਤੋ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਨਾਮਾ ਨਮ ਪਾਲੇ ਆ ਪੇਆਰ ਗੇਆ ਛਦੇ ਆ ਜਾਦੋ ਸੀ ਸਕੂਲੋ ਸੋਡਾ ਯਾਰ ਗੇਆ ਕਡੇ ਆ
ਨਮਾ ਨਮਾ ਪਾਲੇਆ ਪੇਆਰ ਗੇਆ ਛਾਡੇਆ ਜਾਦੋ ਸੀ ਸਕੂਲੋ ਸੋਡਾ ਯਾਰ ਗੇਆ ਕਡੇਆ
ਪੇਪਰਾਂ ਚੋ ਆਂਦੀ ਰੈਂਦੀ ਨੇਤ ਸੀ ਵੀ ਸਪਲੀ ਨਾ ਸਾਬ ਦੇਲ ਸਂਦੁ ਤੇ ਥੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਉਮਰ ਵੀ ਪਾਮੇ ਓ ਦੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਬੈਕ ਬੈਂਚਰ ਦੀ �
ਫੀਲੀਂਗ ਵੀ ਆਤ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਉਮਰ ਵੀ ਪਾਮੇ ਓ ਦੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ ਬੈਕ ਬੈਂਚਰ ਦੀ ਫੀਲੀਂਗ ਵੀ ਆਤ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਇੱਕ ਮਰਜਾਣੀ ਨੇ ਸੀ ਰੂ ਕਡਲੀ ਸ਼ੁਬ ਦੀ ਬਨੂ ਸੀ ਝੇਡੀ ਵੈਵ ਚਾਲੇ ਛਾਡਗੀ
ਇੱਕ ਮਰਜਾਣੀ ਨੇ ਸੀ ਰੂ ਕਡਲੀ ਸੀ ਵੈਵ ਛਾਡਗੀ
ਓਹੋ ਮਰ ਜਾਨੀ ਸਾਂ ਵੇਚ ਵਾਸ ਦੀ ਦੇਲ ਵੇਚ ਓ ਫੇਰ ਕੇ ਮੇ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
ਉਮਰ ਵੀ ਪਾ ਮੇ ਓ ਦੋ ਕਟ ਹੁਂਦੀ ਸੀ
