Μουσική
Και αν πραγματικά ένα πράγμα ζείτε
Όταν έμπλεξα με αυτά ήταν απλά να έχω ησυχία να γράφω
Την άνεση να μη μου σπάνουν τα χίλια για να υπάρχω
Φάει ένα πιάτο, στέκει τετράδιο και ένα στυλό γεμάτο
Με λένε φάγκο και είμαι πιο ρομαντικός απ' ό,τι δείχνω
Δεν έχεις ιδέα πως η αγάπη βαζώ σ' αυτό και πού τη βρίσκω
Και δε φταίς που δεν ξέρεις, boy, φταίω
Πληγώθηκα πολύ και σ' όποιον άνε δεν τα λέω
Πόσο σ' αγαπώ κρυμμένα πίσω απ' ό,τι είναι ασφάλεια
Μωρό μου άμπειρα, δεν τάξησες και δεν τάξησα
Πετύχα όνειρα και σε τόσο απλά πραγμάτα χάθηκα
Τα βράδια του θυμήθηκα, δεν χάρηκα
Μια αρρώστια έχω απ' ό,τι γέννα
Αγαπώ τις λέξεις περισσότερο από μένα
Αλήθεια ζωής δεν υπάρχει λόγας να κρυφτώ
Ξέρω πως μ' αγάπησες όσο με μίσησες, γι' αυτό
Σε συγχωρώ, το μεταξύ μας τα αφήνουμε πίσω
Νερό και αλάτι μέσα μου δει να μην βρίσκω
Κι αν τσιπήσω δε με νοιάζει έτσι νιώθω
Κι αυτό μου αρκεί να προχωρήσω
Το ταφάνι μου γνωρίζει καλά αν μου στερήσω
Ήπνο, λάθος, πόλικα, ποιον κατηγορούμε σήμερα
Και τι θα πιούμε να λυθεί το πρόβλημα
Και το λύσα σίγουρα ναι
Λυπό θυμός στον κάναπε, αγκαλιά με μια βάνα πια σπρος
Από ποτέ
Οι διαφορές μεταξύ προσωπικότητων
Πολλαπλάσιαζονταν προς θέσεις εγωισμών
Κι αυτό δεν είναι μαθηματικά, είναι μάθημα βιωματικό
Να το θυμάζω όταν περίεργα λειτουργώ
Σε αποδέχομαι για αυτό που είσαι
Αποδέξομαι για ό,τι είμαι
Πως να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε σωστά
Η ηθική σταματά
Εκεί που αρχίζουνε τα ψυχολογικά
Έλα μίλα μου για ανθρώπους
Μόνο να οφειλώ και να γράφω ξέρω καλά
Και για το δεύτερο έχω αμφίβολη συχνά
Είναι απίστευτο το πόσοι πολλοί χωρίς λόγο μάτι παθούν
Το πόσοι με μισούν και θέλουν νέκρο να με δουν
Το πόσοι πολλοί χαλάνε το στόμα τους για μένα
Και το πόσο πολλοί τα έχω όλα στα αρχίδια μου γραμμένα
Περάσαν τα χρόνια, χρόνο δεν έχω να ασχολούμαι πια
Όταν στο μυαλό μου χώρο όλοι αυτοί μικροί για να πούνε
Ας πάνε να γαμηθούνε μόλις τις πρωί μου σήμερα
Και ας με κραζούνε ασύστολα στο τσιγάρο τους ύστερα
Ποτέ δεν έκανα κακό, θέλει εμένα πριν μου το κάνουν
Γι' αυτό το ξέρουν οι καριόλες που στο στόμα τους με πιάνουν
Και εν τέλει βγαίνω εγώ κακός γιατί στο να με κακώς
Είμαι καλός, είμαι καλός, κακός
Καλός ή κακός δεν έχει σχέση το γεγονός
Μα η οπτική γωνία του κάθε νός είναι πως
Αν κάποιος ψάχνει αφορμή να σε μισήσει θα τη βρει
Κι αυτό είναι ό,τι πιο ληθινό απ' το στόμα μου έχει βγει
Και δεν θέλει πολύ να βρει κάποιον να συμφωνεί
Κι αυτός να βρει έναν άλλον και να γίνουνε πολλοί
Και να αναρωτιέσαι ενώ έχεις από μάκριν θύπη
Ποιοι στο μπούτσο είναι όλοι αυτοί και γιατί ο κόσμος σε μισεί
Και τότε θα νομίζεις ότι κάπου φτέσαι κι εσύ
Ενώ ήσουν πάντα ίδιους που ήσουν από την αρχή
Μα τότε δεν ήσουν πρόβλημα γιατί ήσασταν μαζί
Κι αυτή τη μαλάκια πρέπει εγώ να ζω μια ζωή
Θα ήταν ψέμα
Αν έλεγα πως δεν έχω με τα νευρά μου θέμα
Πως δεν θέλω τρία καθάσια να στάξει από μένα μια σταγόνα αίμα
Θα ήταν ψέμα
Αν σου έλεγα πως δεν θα σου γαμήσω τη μάνα
Μα μου προσβάλλεις την κοπέλα
Μου μάθανε να σέβαμαι απ' τη γέννα
Μα κάποιοι σαραντάριδες της φάσης βάζανε βρώμες για σένα
Θα λεγες και εσύ έλα τέρμα
Ας πάνε να γαμηθούν όλοι για σένα
Μπαπούτες με καταρακτικές τα χέρια
Κάποιος σου είπε ότι είμαι ψώνιο ξέρω το ξέρω το story
Ξέρω πόσο ηρά τους είναι αγόρι που έχει χόμπι να μειώνει
Το κοινό του κι ακόμη σαν ζόμπι να θαγκώνει
Όποιο τη οργάνω τι δεν πληρώνει, όπα sorry
Φερ' τα λεφτά μου ρε μαλάκα κι ας την κλάψα
Όσο για το κοινό μου φλάκα
Είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν όταν λένε ηρά τους
Μόνο η πραγματική μου φάν είναι η καλύτερη
Στον κόσμο κι όλοι εσείς που μιλάτε για μένα
Που είστε φούστιδες αφού κοντά κανείς δεν ήρθε
Παντέλο να την κατατάλαμε κάτι αρχιδιά μεγάλα
Που κουνούν όμως φοβάμαι ποιο αρχιδιά σας ρε βλάκες δεν τα θυμάμαι
Είχα ένα τύχημα κι εξέχασα
Απ' το καλάμι που είπατε πως καβαλέισα έπεσα
Ουψ, πέθανα
Τουλάχιστον δεν πήγε τσάμπα το θαψίμο που έφαγα
Ευαγγέλος, Γκόντοβος, Κορίδαλος, Απόστροφος 14