ΜουσικήΚαι αν πραγματικά ένα πράγμα ζείτεΌταν έμπλεξα με αυτά ήταν απλά να έχω ησυχία να γράφωΤην άνεση να μη μου σπάνουν τα χίλια για να υπάρχωΦάει ένα πιάτο, στέκει τετράδιο και ένα στυλό γεμάτοΜε λένε φάγκο και είμαι πιο ρομαντικός απ' ό,τι δείχνωΔεν έχεις ιδέα πως η αγάπη βαζώ σ' αυτό και πού τη βρίσκωΚαι δε φταίς που δεν ξέρεις, boy, φταίωΠληγώθηκα πολύ και σ' όποιον άνε δεν τα λέωΠόσο σ' αγαπώ κρυμμένα πίσω απ' ό,τι είναι ασφάλειαΜωρό μου άμπειρα, δεν τάξησες και δεν τάξησαΠετύχα όνειρα και σε τόσο απλά πραγμάτα χάθηκαΤα βράδια του θυμήθηκα, δεν χάρηκαΜια αρρώστια έχω απ' ό,τι γένναΑγαπώ τις λέξεις περισσότερο από μέναΑλήθεια ζωής δεν υπάρχει λόγας να κρυφτώΞέρω πως μ' αγάπησες όσο με μίσησες, γι' αυτόΣε συγχωρώ, το μεταξύ μας τα αφήνουμε πίσωΝερό και αλάτι μέσα μου δει να μην βρίσκωΚι αν τσιπήσω δε με νοιάζει έτσι νιώθωΚι αυτό μου αρκεί να προχωρήσωΤο ταφάνι μου γνωρίζει καλά αν μου στερήσωΉπνο, λάθος, πόλικα, ποιον κατηγορούμε σήμεραΚαι τι θα πιούμε να λυθεί το πρόβλημαΚαι το λύσα σίγουρα ναιΛυπό θυμός στον κάναπε, αγκαλιά με μια βάνα πια σπροςΑπό ποτέΟι διαφορές μεταξύ προσωπικότητωνΠολλαπλάσιαζονταν προς θέσεις εγωισμώνΚι αυτό δεν είναι μαθηματικά, είναι μάθημα βιωματικόΝα το θυμάζω όταν περίεργα λειτουργώΣε αποδέχομαι για αυτό που είσαιΑποδέξομαι για ό,τι είμαιΠως να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε σωστάΗ ηθική σταματάΕκεί που αρχίζουνε τα ψυχολογικάΈλα μίλα μου για ανθρώπουςΜόνο να οφειλώ και να γράφω ξέρω καλάΚαι για το δεύτερο έχω αμφίβολη συχνάΕίναι απίστευτο το πόσοι πολλοί χωρίς λόγο μάτι παθούνΤο πόσοι με μισούν και θέλουν νέκρο να με δουνΤο πόσοι πολλοί χαλάνε το στόμα τους για μέναΚαι το πόσο πολλοί τα έχω όλα στα αρχίδια μου γραμμέναΠεράσαν τα χρόνια, χρόνο δεν έχω να ασχολούμαι πιαΌταν στο μυαλό μου χώρο όλοι αυτοί μικροί για να πούνεΑς πάνε να γαμηθούνε μόλις τις πρωί μου σήμεραΚαι ας με κραζούνε ασύστολα στο τσιγάρο τους ύστεραΠοτέ δεν έκανα κακό, θέλει εμένα πριν μου το κάνουνΓι' αυτό το ξέρουν οι καριόλες που στο στόμα τους με πιάνουνΚαι εν τέλει βγαίνω εγώ κακός γιατί στο να με κακώςΕίμαι καλός, είμαι καλός, κακόςΚαλός ή κακός δεν έχει σχέση το γεγονόςΜα η οπτική γωνία του κάθε νός είναι πωςΑν κάποιος ψάχνει αφορμή να σε μισήσει θα τη βρειΚι αυτό είναι ό,τι πιο ληθινό απ' το στόμα μου έχει βγειΚαι δεν θέλει πολύ να βρει κάποιον να συμφωνείΚι αυτός να βρει έναν άλλον και να γίνουνε πολλοίΚαι να αναρωτιέσαι ενώ έχεις από μάκριν θύπηΠοιοι στο μπούτσο είναι όλοι αυτοί και γιατί ο κόσμος σε μισείΚαι τότε θα νομίζεις ότι κάπου φτέσαι κι εσύΕνώ ήσουν πάντα ίδιους που ήσουν από την αρχήΜα τότε δεν ήσουν πρόβλημα γιατί ήσασταν μαζίΚι αυτή τη μαλάκια πρέπει εγώ να ζω μια ζωήΘα ήταν ψέμαΑν έλεγα πως δεν έχω με τα νευρά μου θέμαΠως δεν θέλω τρία καθάσια να στάξει από μένα μια σταγόνα αίμαΘα ήταν ψέμαΑν σου έλεγα πως δεν θα σου γαμήσω τη μάναΜα μου προσβάλλεις την κοπέλαΜου μάθανε να σέβαμαι απ' τη γένναΜα κάποιοι σαραντάριδες της φάσης βάζανε βρώμες για σέναΘα λεγες και εσύ έλα τέρμαΑς πάνε να γαμηθούν όλοι για σέναΜπαπούτες με καταρακτικές τα χέριαΚάποιος σου είπε ότι είμαι ψώνιο ξέρω το ξέρω το storyΞέρω πόσο ηρά τους είναι αγόρι που έχει χόμπι να μειώνειΤο κοινό του κι ακόμη σαν ζόμπι να θαγκώνειΌποιο τη οργάνω τι δεν πληρώνει, όπα sorryΦερ' τα λεφτά μου ρε μαλάκα κι ας την κλάψαΌσο για το κοινό μου φλάκαΕίναι λίγοι αυτοί που νιώθουν όταν λένε ηρά τουςΜόνο η πραγματική μου φάν είναι η καλύτερηΣτον κόσμο κι όλοι εσείς που μιλάτε για μέναΠου είστε φούστιδες αφού κοντά κανείς δεν ήρθεΠαντέλο να την κατατάλαμε κάτι αρχιδιά μεγάλαΠου κουνούν όμως φοβάμαι ποιο αρχιδιά σας ρε βλάκες δεν τα θυμάμαιΕίχα ένα τύχημα κι εξέχασαΑπ' το καλάμι που είπατε πως καβαλέισα έπεσαΟυψ, πέθαναΤουλάχιστον δεν πήγε τσάμπα το θαψίμο που έφαγαΕυαγγέλος, Γκόντοβος, Κορίδαλος, Απόστροφος 14