Einnum dyrnar gusturinn og góla
Feikja hónum fullum inn á gó
Kort er ég blakka og djónni þarfa þóla
Er mæja æðir og þinn skötu tó
Feikur barna grátur bak við þýli
Og hattu sörðinn falla um sér sjá
Mæja veit að framtíðin er liðin
Og henni svellur móður buðuð sá
Þau áttu sjeli
Þau áttu sér drauma
Þau týndu tsemt á
Rykningunni
Borgarljóð sem björntu hafa blindar
Og borðu þau haflið
Sildur bara nú
Mæja heber tókkur veilra fán gær
Gústinn býra við tennum óttáchni
Gústinn býra við tennum código
Gústinn býra við tennum óttáchni
Þegar áttur sé líf, þegar áttur sé treyma, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.
Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.
Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.
Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.
Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.
Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.
Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.
Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.