Einnum dyrnar gusturinn og gólaFeikja hónum fullum inn á góKort er ég blakka og djónni þarfa þólaEr mæja æðir og þinn skötu tóFeikur barna grátur bak við þýliOg hattu sörðinn falla um sér sjáMæja veit að framtíðin er liðinOg henni svellur móður buðuð sáÞau áttu sjeliÞau áttu sér draumaÞau týndu tsemt áRykningunniBorgarljóð sem björntu hafa blindarOg borðu þau hafliðSildur bara núMæja heber tókkur veilra fán gærGústinn býra við tennum óttáchniGústinn býra við tennum códigoGústinn býra við tennum óttáchniÞegar áttur sé líf, þegar áttur sé treyma, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.Þegar áttur sé líf, þeir týndur sem þá, í rikmi kunni.