அதிகாலை தென்றுள்ளின் மில் வந்து வீசு
பொந்தன் முகம் அதில் மெல்ல மெல்ல மழுறு
காற்றகை என் உள்ளியும் களந்து சென்றாய்
வானவில்லை போல் மிக விரைவில் மறைந்தாய்
இந்த காதல் ஒரு அதிசயமே
என்னைக் கொள்ளும் தூலித் தூலியா
என்னுல் தோன்றும் ஒரு புது சுகமே
கவரந்தாயே உன்னுடன் அழகா
தேவைதை பெண்ணி கனவில் நீதினம் வரவே
மகழ் நேரத்தில் கூட உறங்கிக்கிடப் பேர்
ஆயிரம் கதைகள் உன்னிடம் பேச மித்திரையில் கூட
கொஞ்சி நான் உன்னை ரசிக்கிறேன்
எனக் காதல் ஓர் அனிசயமே
என்னைக் கொள்ளும் தூலித் தூலியா
என்னுடும் தோன்றும் ஒரு புது சுகமே
கவரந்தாயே உன்னுடன் அழகா
நெஞ்சிலே பழக்க விதைகள் மலருதே
என்னுடும் காதல் பூத்ததாலே
நிலைலைப் போல உன்னிடமே உட்டிக்கொள்வேன்
காரணம் பெண்ணே காதல் உன்னேலே
பிரம்மனின் மகழோ பாரதி கவியோ
என்னைக் கொள்ளும் சிற்ற ராச்சாசியே
கண்ணீரில் களந்த அழந்தம் இவளோ
என்னை மயற்க்க வந்ததே வதையோ
காதல் ஓராலிசயமே என்னை கொள்ளும்
தூடித் தூடியா என்னzep் தோன்றும்
ஒரு அுரு சுகமே கா 다양்தாயே
உன்னுடன் அழகா
டூ நானே
இன்று இன்றுமே உடக்காக வே உயிர் வாழுவே நம்பே நானே
நீ என்னை இங்கு மனந்தால் போதும் என் உயிர் மருகனவே போகும்
க்ரும்பதல் மயக்கத்தில் இன்று நானும் விதக்கிறேன் நீயும் நானும்
ஒன்றை சேரவே பதில் சொல்லடி பெண்ணே
தேவதை பெண்ணே கனவில் நீ தினம் வரவே
பகல் நேரத்தில் கூட ஊரங்கிக்கிடப் பேன்
அயிரம் கதைகள் உன்னியிரம் பேசனே
மித்திரையில் கூட கொஞ்சி நான் உன்னை ரசிப்பேன்
என்ன காதல் ஒரு ரசையமே என்னை கொள்ளும்
தூடித் தூடியாய் என்னுட் தோன்றும்
ஒரு புது சுகமே அவள் நாயே உன்ன நெரகாய்
தூடித் தூடியாய் என்னுட் தோன்றும்