Άντε φόβο τρες,
όμως καλά δεν βαλέσαι όλες τις τρες
Αλλά τα για πάντα είναι στενά, τρες, άνετ
Σε ξέρω πως όλα πάντα είναι στενά
Όλα καλά, όχι για δάκρυα κοιτάμε ψηλά
Αν να σε κάνεις σε πιστεύουν διπλά
Πάρε σειρά, δες τη τύχη να μας γέλα
Στο γράφω αυτό καθώς η πόλη ξυπνά
Και αυτός ο αέρας μανιάς με αναφυσιά Δεν μας κρατάει τίποτα γαμήλια
Μάμα μέσα, ακόμα κι αν πηγαίνουμε γαμήλια
Αν πηγαίνουμε μόνο με χιλιά,
εδώ πέρα δεν παίζει φρένο
Στο νερό κρυζει κάθε φορά το νερό μου τόσο μαγεμένο
Κάνει μια δένα του, κι όταν μου στάρω βγαίνω
Μας συνήθως κάθαμε σπίτι,
μαγειρεύω κατερρωστημένο
Ξέχαναν τα γεγονότα κι είναι κάπως
δικαιολογημένο Θα μ' αφαίρενα το ίδιο μ' αυτούς,
θα μ' αφαίρενα επικραμένο
Ξένος μέσα σε ξενούς,
με κοίτανε αφήρημένο Μα ποιο τους λέω όταν το τραγούσκα ξερό ψημένο
Ας στραφτές,
πόμε για άλλα λιμάνια κι άλλες τέργες Και δεν κρατάει για πάντα,
είναι στήπες,
πες τις χάρες
Δεν χαίρονται όλοι μας οι φάνες,
καθώς κινούμαστε σε ευθείες λάμπες
Κάνουμε σπήρες μέσα στους συμβαζάριες,
είμαστε μουσικοί μέσα στις κράκες
Πώς τις ρόμες, ζεστή μέσα στις κρύες κάρκες
Ας στραφτές,
πόμε για άλλα λιμάνια κι άλλες τέργες
Και δεν κρατάει για πάντα,
είναι στήπες,
πες τις ρόμες
Που βγάζαμε στην πόλη φώτιες,
καθώς κινούμαστε σε ευθείες λάμπες
Χάνω τις λέξεις μου σ' αυτές τις μάτιας,
όνειρα κάτω από επιγράφες
Καναπόδιες ληθά στις μικρές σου κλάγες
Εμείς ίδιοι,
αλλά νιτάω αυτό,
βουτάω στα βαθιά σου,
γυρνάω στον αφρό
Δείψα για σένα,
πάνω μου σ' εκατό,
πλέω όλα ωραία στο δικό σου σπίτι μου
Που θέλω να ζεις,
μέσα σου γαμπικό,
στην ανατολή σου,
στο δικό σου ρυθμό
Στη μουσική σου,
στο φως αγκητό,
στα χάρια του ήλιου μέσα από το νερό
Ας στραφτές,
πόμε για άλλα λιμάνια κι άλλες τέργες
Και δεν κρατά για πάντα,
είναι στιγμές,
δες τις χάρες,
δεν χαίρονται όλοι οι πάσηφάνες
Καθώς γίνουμαστε σευθείες γράμπες,
κάνουμε σπήρες μέσα στους συμπαζάργες
Είμαστε μουσικοί,
μέσα στις πράγες,
πώς τις ζεύμες,
σε στιγμές τις κρύες καρδιές
Ας στραφτές,
πόμε για άλλα λιμάνια κι άλλες τέργες
Και δεν κρατά για πάντα,
είναι στιγμές,
δες τις βάθιες,
που βάζαμε στις πολυφάτειες
Καθώς γίνουμαστε σευθείες γράμπες,
χάνω τις λέξεις μου σ' αυτές τις μάτιας
Όνειρα κάτω από επιγράφες,
πιανά βάθιες,
ληστράς τις μικρές σου πλάγες