Ιε, ιε, σπίτι, πέντε, τέσσερι.
Ιε, ιε, σπίτι, πέντε,
τέσσερι.
Ιε, ιε, σπίτι, ιε, ιε, ιε, σπίτι,
πέντε, τέσσερι.
Λέει,
πέντε.
Βγόμε το στήλη μας στα σορτή,
γιατί δεν είχα επιλογή.
Ανοίγω την πίρα μου με τη ζώνη,
σφίγγω τη γάζα απ' εμόραγη.
Εσύ με το ψέμα εις τα σορτή,
έλα και βρες με αν σε ενοχλεί.
Χαμογελάω κι ανακατεύω,
τύχη που τάνανε γκαραντί.
Κάνουνε κύκλο οι εποχές, κάνουμε κύκλο σε μονές.
Φίλο του γάτου δείχνει εφτά,
κι εσύ μου πήρες τις δυο ζωές.
Είναι οι ψυχές μας μετάλλικες,
χορεύω στον ήχο απ' τους κάλικες.
Μας ένα πόλεμο για δύο,
τον πόνο δεν κρύβουν παρά λαγές.
Πάνω στο τζέρζι έχω τον πιδέν,
αγάπη σε φίλους που όλα τους θέν.
Και είναι τη μνήμη τους κάτω απ' τα
λάστιχα απ' τα Απρίλια και τα κατέμ.
Μ' αρέσει να ακούω όσα για μένα λένε,
ξέρω σε νοιάζει κι ας κάνεις πως λένε.
Μπρο μου το verse σου γουστάρει το σκιπ,
τρώτε ψαλίδι σαν να μου νικουέν.
Ξυπνάω με νεύρα,
χείλη σκισμένα,
βάζω παπούτσια,
μάτια πρισμένα.
Χρώμα τους μαύρο που λέει ιστορίες,
κι όχι από μαύρο κοκκινισμένα.
Μόνο στην πίεση είμαι ζωντανός,
πάνω στα μούτρα μου σκάει ο φακός.
Μέσα στην πόλη που μόνο προσφέρει ψεύτικη αγάπη,
ψεύτικο φως.
Yeah,
πέφτουνε δόντια σαν ζάρια.
Είναι μικρό το για πάντα.
Ό,τι σου έδωσαν κράτω.
Μακάρι να κάναμε πλάκα.
Yeah,
πέφτουνε δόντια σαν ζάρια.
Είναι μικρό το για πάντα.
Ό,τι σου έδωσαν κράτω.
Μακάρι να κάναμε πλάκα.