ਜੇਡਾ ਜਾਨ ਤੁ ਵਦ ਕੇ ਬਿਆਰਾ ਸੀ
ਅਚ ਛਟਕੇ ਮੈਨੁ ਯਾਰ ਟੁਰਿਆ
ਮੇਰੇ ਦੋਡ਼ ਕੇ ਮਾਨ ਤੁਰਾਨ ਸਾਲੇ
ਮੈਰੇ ਦੋਡ਼ ਕੇ ਦੀਲ ਦੇ ਤਾਰ ਤੁਰਿਆ
ਜੀਸ ਦੀ ਖਾਤਰ ਮੈ ਲੋਕ ਨਡ ਵੈਰ ਪਾਯਾ
ਮੈਰੀ ਸਮਜ਼ ਕੇ ਸਂਗਾਤ ਵੈਕਾਰ ਤੁਰਿਆ
ਸਾਕਰ ਗੋਮਾਂ ਦੇ ਨੇ ਖੁਆਂਦਰ
ਮੈਨੁ ਜਾਣ ਕੇ ਤਕਾਓ ਮਾਰ ਤੁਰਿਆ
ਦੀਲ ਰਾਜ਼ ਕੇ ਰੋਯਾਏ ਦੇ ਓਦੇ ਮਿਛਿਡਨਦਾ
ਬਡਾ ਸਦਮਾ ਹੋਯਾਏ
ਅਸਾਂ ਇਜਿਤ ਗਵਾਈ ਤੇ ਵਕਾਰ ਨਾ ਰਿਆ
ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀਵਗਾਡੀ ਕੋਲ ਯਾਰ ਨਾ ਰਿਆ ਅਸਾਂ ਇਜਿਤ ਗਵਾਈ ਤੇ ਵਕਾਰ ਨਾ ਰੀਆ
ਅਸਾਂ ਜਾਣੇ ਆਸੀ ਜੀ ਨੂ ਸਦਾ ਰਿਆ
ਅਸਾਂ ਜਾਣੇ ਆਸੀ ਜੀ ਨੂ ਸਦਾ ਜਾਨ ਤੋ ਬੀਆਰਾ ਮੇਰੇ ਦੀਲ ਤੇ ਚਲਾਈ ਆਯੋ ਸੇ ਦੁਖਾਵਾਲ ਆਯਾਰਾ
ਅਸਾਂ ਜਾਣੇ ਆਸੀ ਜੀ ਨੂ ਸਦਾ ਜਾਨ ਤੋ ਬੀਆਰਾ ਮੇਰੇ ਦੀਲ ਤੇ ਚਲਾਈ ਆਯੋ ਸੇ ਦੁਖਾਵਾਲ ਆਯਾਰਾ
ਓਨੁ ਸਾਟੀਂ ਗਲਾਂ ਦਾ ਏਤਬਾਰ ਨਾ ਰੇਆ
ਲੋਕਾ ਨਾਲ ਭੀ ਵਗਾਡੀ ਕੋਲ ਯਾਰ ਨਾ ਰੇਆ
ਵਕਾਰ ਨਾ ਰੇਆ ਅਸਾ ਇਸਿਤ ਗਵਾਈ
ਲਾਕੇ ਮੁਡੇ ਨਾਲ ਮੋਡਾ ਬਡਾ ਖੁ਷ ਹੋਯਾ ਸੀ
ਆਪ ਸਾਡੇ ਗੋਲ ਵਕ ਹੋਕੇ ਬਡਾ ਰੋਯਾ ਸੀ
ਲਾਕੇ ਮੁਡੇ ਨਾਲ ਮੋਡਾ ਬਡਾ ਖੁ਷ ਹੋਯਾ ਸੀ
ਉਦਾ ਸਾਡਾ ਹੋਣ ਯੋ ਤਕਰਾਰ ਨਾਰਿਆ
ਲੋਕਾ ਨਾਲ ਭੀ ਵਗਾਡੀ ਕੋਲ ਯਾਰ ਨਾਰਿਆ
ਵਕਾਰ ਨਾਰਿਆ ਸੈ ਇਸਿਤ ਗਵਾਈ
ਉਣ ਸ਼ਾਕਰ ਨ ਮਾਣਾ ਦੱਸ ਕੇਡੇ ਪਾਸੇ ਜਾਵੇ
ਮੇਡੇ ਮਾਰ ਦੇ ਲੋ ਕੀ ਮੁਂ ਕੀ ਨੂ ਜਾਵ਼ ਖਾਵੇ
ਵੈਰੀ ਹੋਗਿਆ ਜਮਾਨਾ ਗਮਖਾਰ ਨਾਰਿਆ
ਲੋ ਕਾਨਾਲ ਵੀਵਾਗਾਡੀ ਕੋਲ ਯਾਰ ਨਾਰਿਆ ਸਾਂ ਇਸਿਤ ਗਵਾਈਤੇ
ਵਾਕਾਰ ਨਾਰਿਆ ਸਾਂ ਇਸਿਤ ਗਵਾਈਤੇ