Έμαθες με όσα έπαθες
όλα τα θέλω σου να καταπνίγεις
με πρέπει στον ύπνο σου να λες να σκότωνα
τα ολοφωτεινά τη σκοτεινό σε προτρέπει
και κλίνεσαι σε γυαλά διάφανη όμορφη και ύπνη
στα χέρια κρύβεις ηράφια οι άνθρωποι
φως μου ενώνονται δεν εξισώνονται
οι αγκαλιές με τα καθια μη με φοβάσαι γιατί εγώ
και νύχτα να σε φεγγάρι θα σε δω
και αν τις μπορέσεις τις εξαιρέσεις
σ' όλους τους χρόνους σου χω το ρήμα αγαπώ
ας περιμένει τα δύο και ας γίνει και καπνός
μπροστά μας είναι το πλοίο και ο οκεανός
ας περιμένει το σώμα πριν πει δεν σε αγαπώ
έχουμε δρόμο ακόμα το θέμα είναι ανοιχτό
ας περιμένει τα δύο
έμαθες με όσα έπαθες τα συναισθήματα να μην ακούς τι σου λένε
κι αν δίνεσαι πάλι αμήνεσαι με φθες παραφορά
μα τέτοιοι δρόμοι σε καίνε και χάνεσαι
στο πουδήποτε και οπωσδήποτε
σαν τη θέτω μου σημείο οι άνθρωποι
πως μου ενώνονται δεν εξισώνονται το ελά και το αντίο
μη με φοβάσαι γιατί εγώ
και νύχτα να σε φεγγάρι θα σε δω
κι αν τις μπορέσεις τις εξαιρέσεις σε
όλους τους χρόνους σου χω το ρήμα αγαπώ
ας περιμένει τα δύο και ας γίνει και καπνός
μπροστά μας είναι το πλοίο και ο οκεανός
αν iterate
Κατακτημένη η Ταδίου