ਏਸਤ ਹੇ ਸਜਾਨ ਰੁਵੇ ਦੇ ਹੀਨ ਦੀਲ ਕੋਂ ਅਰਮਾਨ ਕਰੇਦੇ ਹੇ ਰਸਮ ਵੀ ਛੋਡਾ ਸੋਣੇ ਆਦੀ ਲੇ ਕੋਂ ਕੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰੇਦੇਹਾਮ ਦਰਦ ਹੁ ਦੇਨ ਪਣ ਦਰਦ ਵੇ ਦੇਨ ਤੁਂ ਕੋਂ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰੇਦੇ ਰਹਾ ਅਪਲੀ ਖਾਲਿਦ ਹਸਤੀ ਵੀਚ ਘਰ ਕੋਂ ਵੀਰਾਨ ਕਰੇਦੇਬਨਦਾ ਏਦੇ ਪੈਰੁ ਮੀਲਨ ਵੀਆਵੇ ਆਕ ਆਕ ਵੀਚ ਸਜਨ ਨਾ ਪਾਵੇ ਬਨਦਾ ਆਪ ਕੁ ਭਾਚਾ ਲਾਵੇ ਅਰੀਮਾਨ ਤਲਗਦੇ ਅਫੁ ਸੋਸ ਤਲਗਦੇਬਨਦਾ ਏਦੇ ਪੈਰੁ ਮੀਲਨ ਵੀਆਵੇ ਆਕ ਆਕ ਵੀਚ ਸਜਨ ਨਾ ਪਾਵੇ ਬਨਦਾ ਆਪ ਕੁ ਭਾਚਾ ਲਾਵੇ ਅਰੀਮਾਨ ਤਲਗਦੇ ਅਫੁ ਸੋਸ ਤਲਗਦੇਬਨਦਾ ਆਕ ਆਕ ਵੀਚ ਸਜਨ ਨਾ ਪਾਵੇ ਅਰੀਮਾਨ ਵੀਚ ਸਜਨ ਨਾ ਕੁ ਭਾਚਾ ਲਾਵੇ ਆਕ ਕੁ ਭਾਚਾ ਲਾਵੇਸਾਰੀ ਰਾਤ ਖੁਦਾ ਦੀ ਲਂਗ ਬੇਂਦੀਦੇ ਦੀ ਆਦੀ ਤੇ ਵੀਚ ਰੋਰੋਂ ਕੇਜੀਤ ਮੇ ਰਾਤ ਲਿਖੇ ਤਂਗ ਛੋਡੇ ਹੇਤਲੇ ਹੀ ਜਰਿਫ ਰਾਕ ਤੀਨੋ ਕੇਇਕ ਜੱਤ ਵੀ ਸਾਲ ਬਰਾਬਰ ਹੇਸਾਦਾ ਕਲਿਆ ਜੀਵਣ ਰੋਖੇਇਕ ਖਾਨਿਤ ਤੇ ਜੀ ਜਾਤ ਦੀ ਦੂਰੀਦੂਜਾਂ ਦੀ ਜਾਤ ਦੀ ਦੂਰੀਜਾ ਹੱਸਦਾ ਮੈ ਤੇ ਲੋਕੇਕੋਈ ਸਾਬੀ ਬਲਮਾਯਾ ਵੱਸ ਦੇ ਕੁਝਡ ਗਿਆਕੀਸਮਤ ਦੀ ਗਲਮਾਯਾਕੀਸਮਤ ਦੀ ਗਲਮਾਯਾਏਦੀ ਕਰਕੇ ਜੇ ਮੀਲਾਣ ਆਵਾਅਗੁ ਮੂਟ ਜਨਾਬ ਦੇ ਹੋਰੇਨਗਲ ਗਲ ਤੇ ਛੀਣ ਕਾ ਮੀਲਦੀ ਆਹੀਨਉਤੁਂ ਬੇ ਰੁਖਿਯਾ ਦੇ ਹੋਰੇਨਏਦੀ ਕਰਕੇ ਜੇ ਮੀਲਾਣ ਆਵਾਅਗੁ ਮੂਟ ਜਨਾਬ ਦੇ ਹੋਰੇਨਗਲ ਗਲ ਤੇ ਛੀਣ ਕਾ ਮੀਲਦੀ ਆਹੀਨਉਤੁਂ ਬੇ ਰੁਖਿਯਾ ਦੇ ਹੋਰੇਨਸਾਕੁ ਲੇਖ ਕੇ ਕਣ਼ ਕਰਵਾਵੇਸਾਕੁ ਲੇਖ ਕੇ ਕਣ਼ ਕਰਵਾਵੇਅਨਦਾ ਆਪਕੁ ਭਾਜਾ ਲਾਵੇਅਰਿਮਾਨ ਤੇ ਲਗਦੇ ਅਫੁਸੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਅਰਿਮਾਨ ਤੇ ਲਗਦੇ ਵੈ ਅਫੁਸੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਅਰਿਮਾਨ ਤੇ ਲਗਦੇ ਵੈ ਅਫੁ੩ੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਛੇਂ ਲਗਦੇ ਤੇ ਭੁਡ ਤੇ ਖੋਨਾ ਦਾਉ੼ੰਇੱਨ ਸਾਪ ਕਡਾ ਮੇਡੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਕਾਤੀਲ ਤੁ ਹੇਮੇਡੇ ਛੇਰਾ ਸਾਪ ਗਵੈਡੇ ਸੀਲੱਖ ਬਾਰ ਜੋ ਕਾਤੀਲ ਤੁ ਹੇਤੁਟ ਰੋਣ ਲਖ ਗੈ ਮੇਡੀ ਧਰੀਤੀ ਵੀਚਮੇਡੇ ਸ਼ਾਰ ਦਾ ਕਾਤੀਲ ਤੁ ਹੇਚਾ ਖਾਲੇ ਤੇ ਨੂ ਵਰਵਾ ਦੇਕ ਤੁ ਹੀਓ ਘਰ ਬਾਰ ਦਾ ਕਾਤੀਲ ਤੁ ਹੇਸਾਰੀਏ ਜੁਗੀਆਨਾ ਲੇਰਾ ਲਾਂ ਕਡੀਆ ਦੀਜ ਖੁਲੀਆਂ ਤੇ ਦੇ ਹਮਾਨਾ ਸੁਰਕ ਓ ਭਾਰ ਦਿਲਾ ਦੀਰੈ ਸਾਕੁ ਕੁਦ ਗੈਆ ਘਰ ਦੀਆ ਰਾਮਾਸਾਰੀਏ ਜੁਗੀਆਨਾ ਲੇਰਾ ਲਾਂ ਕਡੀਆ ਦੀਜ ਖੁਲੀਆਂ ਤੇ ਦੇ ਹਮਾਨਾ ਸੁਰਕ ਓ ਭਾਰ ਦਿਲਾ ਦੀਰੈ ਸਾਕੁ ਕੁਦ ਗੈਆ ਘਰ ਦੀਆ ਰਾਮਾਸਾਕੁ ਕੁਈ ਨਾਰਾ ਦੀਖਿਲਾਵੇ ਬਨਦਾ ਆਪਕੁ ਭਾਜਾ ਲਾਵੇਅਰਮਾਂ ਤੇ ਲਗਦੇ ਅਪੁਸੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਅਰਮਾਂ ਤੇ ਲਗਦੇ ਅਰਮਾਂ ਤੇ ਲਗਦੇਮੋਤਾ ਕਾਬੁ ਮੇਕੁ ਅਪਨੇ ਪੇਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰੇ ਦੀ ਤੇ ਖੁਂਦੀਲ ਤੇ ਤੇ ਹੀਕਦਮ ਦੁਡ਼ਿ ਗਿਆ ਹੇਨਾ ਹਾਲ ਰੇ ਸੇ ਦੀ ਤੇ ਖੁਂਮੇਦੀ ਨੀਬ ਦੀ ਨੀ ਮੇ ਕੁਆਸ ਰਾਗੇਨਾ ਯਾਪ ਯਖੇ ਦੀ ਤੇ ਖੁਂਭਾਰ ਪਾਸੁ ਖਾਲੇ ਤੇ ਮਰਦੀ ਵਾਮੇਦੀ ਨੀਬ ਦੀ ਮੇ ਕੁਆਸ ਰਾਗੇਨਾ ਯਾਰ ਬਣੇ ਦੀ ਤੇ ਖੁਂਕੋਈ ਹਤਿਯਤ ਰਾਸ ਮੋਯਾ ਕੋਈ ਹਤਿਯਤ ਰਾਸ ਵਾਯਾਕੁਣ ਮੇ ਨੈ ਮੀਲਨਾ ਮੇਡੀ ਪ੍ਯਾਰ ਤੁਂ ਬਾਸ ਮਾਯਾਕੇ ਢੂਲ ਏਰਾ ਦੀਖ ਲਾਯਾ ਹੀ ਘਰ ਆਯਾ ਨਾ ਲੀ ਲਡੀ ਦੇਸਾਡਾ ਹਾਲ ਨਾ ਪੁਛ ਸਾਡ਼ ਖੋਲ ਨਾ ਬਾਈ ਚਲੋ ਹਤਾ ਗੋਲ ਮੀਲੀ ਦੇਕੇ ਢੂਲ ਏਰਾ ਦੀਖ ਲਾਯਾ ਹੀ ਘਰ ਆਯਾ ਨਾ ਲੀ ਲਡੀ ਦੇਸਾਡਾ ਹਾਲ ਨਾ ਪੁਛ ਸਾਡ਼ ਖੋਲ ਨਾ ਬਾਈ ਚਲੋ ਹਤਾ ਗੋਲ ਮੀਲੀ ਦੇਖਾਲੀ ਹੱਸ ਕੇ ਨ ਸਜਨ ਅਲਾਵੇ ਬਂਦ ਆਪ ਕੁ ਭਾਚਾ ਲਾਵੇਅਰੀਮਾਂ ਤੇ ਲਗਦੇ ਅਪੁਸੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਮੀਲੀ ਦੇ ਕੋਲ ਮੀਲੀ ਦੇ ਕੋਲ ਮੀਲੀ ਦੇਮੀਲੀ ਦੇ ਕੋਲ ਮੀਲੀ ਦੇਕੇਮਾਡੇ ਪੁਤੇ ਯੱਕੇ ਦੀਨ ਖਰਵੇ ਸਾਂਅਸਿਰਾਤ ਗਮਾਇਈ� summon ਦੇ ਪੇਦੇ ਦੇ ਖਾਤ ਅਜਾਕਲ ਗੈਰਾਮ ਲਾਲਦੇ ਦੋਕਾਤ ਗਮਾਇਈ� Сер ਦੇ ਪੇਗਲ ਸਾਪ ਸਾਜਣਗਲ ਸਾਪ ਸਾਜਣਕੁੀ ਸਕਤਾ ਨੈ ਜਜਬਾਤ ਗਮਾਯਾ ਨੇ ਦੇ ਪੈਓ ਖੇਦ ਨਾ ਖਾਲੇ ਤੀ ਹਜੁਆਤ ਹਾਲਾਤ ਗਮਾਯਾ ਦੇ ਪੈਮੇਦੇ ਅਪਣਾ ਮਾਨੇ ਤਰੋਡੇ ਹੀਂ ਅਪਣਾ ਤੇ ਧੇਰੇ ਖਪਾਂਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆ ਲਾਲ ਪੈ ਬਸਦੀ ਏ ਅਰੇ ਸ਼ਾਰ ਚੇ ਮੈ ਤਨ੍ਹਾਂਮੇਦੇ ਅਪਣਾ ਮਾਨੇ ਤਰੋਡੇ ਹੀਂ ਅਪਣਾ ਤੇ ਧੇਰੇ ਖਪਾਂਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆ ਲਾਲ ਪੈ ਬਸਦੀ ਏ ਅਰੇ ਸ਼ਾਰ ਚੇ ਮੈ ਤਨ੍ਹਾਂਮੇਦੇ ਕੋਈ ਨਾ ਤਰੋਡੇ ਬਣਾਵੇ ਮੈ ਦੇ ਕੋਈ ਨਾ ਤਰੋਡੇ ਬਣਾਵੇਬਂਦਾ ਆਪਕੁ ਭਾਚਾ ਲਾਵੇ ਅਰੇ ਮਾਨ ਤੇ ਲਗਦੇ ਅਪੁ ਸੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਮਾਨ ਤੇ ਲਗਦੇ ਅਪੁ ਸੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਮਾਨ ਤੇ ਲਗਦੇ ਅਪੁ ਸੋਸ ਤੇ ਲਗਦੇਤੁ ਬੋਲ ਤੇ ਨੈ ਤਾਂ ਕਿਆ ਹੋ ਸੇਮੇ ਕੁਹੀ ਕਿ ਦੀ ਦੇਤੈਂ ਕੁਛ ਦੀ ਨਖਰਾ ਕਰਣਾ ਹੇਮੇਦਾ ਕੁਛ ਦੀ ਦੀਲ ਤਡਬੇ ਸੀਖਾਤੋ ਖਾਬਾ ਸੀ ਰੈਰਾਂ ਤੋਤੇ ਮੇਦਾ ਆਕੇ ਦਾਲ ਖਾਡ਼ਕੇ ਸੀਮੇਖੁਂ ਮੁਣ ਤੂ ਖਾਲੇ ਤੇ ਮਾਕ ਚਾਕਰਤੁਂ ਆਪੁਂ ਖਾਲੇ ਤੇ ਮਾਕ ਚਾਕਰਜੋਵਾਣੇ ਅਖੇ ਸੀਜੱਂਗਾ ਸ਼ਾਰ ਹਜਾਰੇ ਦਾ ਕੋਈ ਇਤਬਾਦ ਦੀ ਸੇਤੇ ਦੇ ਖੂਡੇ ਲਾਰੇ ਦਾਤੇ ਦੇ ਖੂਡੇ ਲਾਰੇ ਦਾਇਕ ਤਗ ਹਾਂ ਮੇ ਘਰਵਾਲਾ ਤੁ ਤੁਝਾ ਲੋ ਕਾਂ ਚਾ ਸਾਡੇਇਕ ਮੇਡਿ ਆ ਹੂਨ ਸੁਕਾ ਸਟਿਏ ਤੁਝਾ ਕਾਂ ਚਾ ਸਾਡੇਇਕ ਤਗ ਹਾਂ ਮੇ ਘਰਵਾਲਾ ਤੁ ਤੁਝਾ ਲੋ ਕਾਂ ਚਾ ਸਾਡੇਇਕ ਮੇਡਿ ਆ ਹੂਨ ਸੁਕਾ ਸਟਿਏ ਤੁਝਾ ਕਾਂ ਚਾ ਸਾਡੇਦੀਝਾ ਸਜਣ ਵੀ ਸਾਕੁ ਸਕਾਵੇ ਬਂਦਾ ਆਪ ਕੁ ਭਾਜਾ ਲਾਵੇਅਰਿਮਾਂ ਨ ਲੇਗਦੇ ਅਫੁਸੋਸ ਨ ਲਗਦੇਘੀ ਹੀ ਛੋਣ ਹੀ ਲੋਗ ਗੋਲਾ ਖੀ ਕੀ ਦੀਝਾ ਸੂਖੀਂ ਪੀਰੋ ਸੀ ਕੇ ਸੁਖੀੂ ਸਕਾ ਸਲਾਕੀਂ ਦੀਝਾ ਜਾ� Roger Aceਵਾ ਕੀਸਮਤ ਖਾਲਿਦ ਸਾਰੀ ਸਾਰੀ ਸਾਰੀ ਸਾਰੀਲੀਕਤੇ ਕੁਂ ਮੀਲਨਾ ਸਗਦੇ ਕੈਂ ਗਲੀ ਤੇ ਹੋਸਲਾ ਤੀਦਾ ਨੈਰਖ ਦੀਲ ਦੇ ਸਲਿਲਾ ਸਗਦੇਅਸਾ ਪਿਆਰ ਪਰੀਤ ਦੀ ਬੇਡੀ ਬੀਚ ਕੁਝ ਖੈਡੀਆਂ ਠੀਲ ਨੈ ਸਗਦੇਸਾਕੁ ਪਿਆਰ ਜਰੂਰਤ ਦੇ ਕੁਂ ਮੀਲਨਾ ਸਗਦੇਹੈਲਾ ਕੋ ਕੈਂ ਸੈਤੇ ਬੀਲਨਾ ਸਗਦੇਬੋਂ ਕਲਿਆਂ ਵਕਤ ਨੀ ਭਾਲਾਯਾ ਹੁਣ ਕਲਿਆਂ ਵਕਤ ਨੀ ਲਗਦੇਅਲਾ ਬੀਛਿਡੇ ਸਜਣ ਮੀਲਾਵੇ ਚਾਦੀ ਰਾਤ ਦੁਆਮਾ ਮਗਦੇਬੋਂ ਕਲਿਆਂ ਵਕਤ ਨੀ ਭਾਲਾਯਾ ਹੁਣ ਕਲਿਆਂ ਨੀ ਲਗਦੇਅਲਾ ਬੀਛਿਡੇ ਸਜਣ ਮੀਲਾਵੇ ਚਾਦੀ ਰਾਤ ਦੁਆਮਾ ਮਗਦੇਅਲਾ ਹਰ ਨੂ ਸਜਣ ਮੀਲਾਵੇ ਬੁਂਦਾ ਆਪ ਕੁ ਭਾਜਾ ਲਾਵੇਅਰਿਮਾਣ ਤੱ ਲਗਦੇ ਅਫੁ ਸੋਸ ਤੱ ਲਗਦੇਅਰਿਮਾਣ ਤੱ ਲਗਦੇ ਸੋਸ ਤੱ ਲਗਦੇਮੇ ਦੇ ਘਰੀ ਦੇ ਸਾਰੇਆਯੋ ਦ੍ਰਖਤੁ ਸਜਾਣ ਦੂਨ ਖੀਡੇ ਤਾਂ ਮੁਰ ਜਾਗੇਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਤੀਡੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਤੀਡੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਤੀਡੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਫੁਲਾ ਨਾਲੀ ਜੋ ਭਾਦੀਆ ਹਨਤੋਡੇ ਹੁਡੇ ਤਾਂ ਖਾਲੀ ਤੀ ਬਲੀਆ ਰੋਂਦੇ ਨੈਨ ਮੀਦੇ ਕਲੇਨਾ ਲੀਖਿਏ ਬੋਡਾਂ ਤੇ ਇੰਜ ਬਰਿਬਾਦ ਕੀ ਤੈ ਬਦੇ ਰੁਲ ਦੇ ਆਰੋਡਾਂ ਤੇਬਦੇ ਰੁਲ ਦੇ ਆਰੋਡਾਂ ਤੇਜੋ ਦੀਲ ਹੀ ਕਰ ਇੰਰਾਨ ਵਦਾ ਮੈਜੁਬੂਰ ਜੋ ਹਾਤ ਆਇਂ ਛੁਪ ਹਾਂਕਰ ਕਤਤ ਸਰੇ ਆਰੁਮਾਨ ਵਦਾ ਮੈਜੁਬੂਰ ਜੋ ਹਾਤ ਆਇਂ ਛੁਪ ਹਾਂਜੋ ਦੀਲ ਹੀ ਕਰ ਇਮਰਾਨ ਵਦਾ ਮਜ਼ਬੂਰ ਜੋ ਹਾਂ ਤੈਂ ਚੁਪ ਹਾਂਕਰ ਕਤਰ ਸਰੇ ਅਰਮਾਨ ਵਦਾ ਮਜ਼ਬੂਰ ਜੋ ਹਾਂ ਤੈਂ ਚੁਪ ਹਾਂਕਲ ਓ ਮਨ ਵਾ ਜੇਡੀ ਭਾਵੇ ਬਨਦਾ ਆਪ ਕੁ ਭਾਜਾ ਲਾਵੇ ਅਰਮਾਨ ਤੈ ਲਗਦੇ ਅਪਸੋਸ ਤੈ ਲਗਦੇ