अर्भूदिया वे नरने खा दरी बलन पकि जला यूडे दुराल से
ना यग बलन ले खा जाया मारे
ओ तरी का आयो रे दुराल सेल दे
ना यग बलन ले खा जाया मारे
ओ रे परन पकि
जबय जदी फुरे आयी रे
धररे बाही आमाई रगबे करे
दु आयी बे मु आर जले बलदे मरालाज दु आयी
ओ रु रे डाकी रे एसमो बजखरे
परन पखी जबे जदी फुरे आयी रे
अर रे बागी आमाई रगबे तोरे दु आयी बे मु शरिर तले करवे मरालाज दु आयी
ओरे छकिर छाती केव हबे उतर पणन सगचा रे तु रदे
खता एग बर दे खाले पाज मलावे
ओरे जयदी मा माई
निते आचबे नयओर आईरे अपन जरा सभई हबे पन
अमर जरन पयार करवे वहरत मतिर एक खल
जयदी मा माई निते आचबे नयओर आईरे
आपर आपन जरा एइ जगते सभई हबे पन
आमर जरन पयार करवे वहरत मतिर एक खल
करवे क्या मनु करवे भाग मरय आमि
अं तक करो इं वहर एक खल शर खट यरवन ते खले पाज लाले
ओ तोरी गान मायो रे तुरा शर खट यरवन ते खले दूली
वहर एक खल शर खट यरवन ते खलवन ते खलवन ते खलवन
हयवीण आमा हुरे जब एत्टा, नाईरे शे दिन थेके बंड़ू होगे घा
वयन करते आशवे ना के, परवांदो भगतो आशेग
परवांदो भगतो आशेग
वयन करते आशवे ना के, परवांदो भगतो आशेग
लोके करमे बलर बली
खता बटा गयं छहमओ रे तुरा छहर
खता यरवां जयखा जयखमां
ओ तोरि करत भयओ रे तुरा छहर
खता यरवां जयखा जयखमां
ओ रे जयधी आमां
उरे जबे प्राम आइडे से दिन धयके बंद आबे जा
पहई नकरते आशवे नके करवांधर भगत आचे गा
ओ रे लोगे जरवे बहलर भवि पधओ सरव नगए छे मरे उरचे
पहई नकरते आशवे नके करवांधर भवि पधओ सरव नगए छरवांधर भवि
पहई नगए छरवांधर भवि पहई