Χορεύουν οι άλλοι,
χορεύεις κι εσύ.
Χαζεύουν οι άλλοι,
μαζί τους κι εσύ, ανθρωπός καθρεευτής.
Σε φάρεις που στάρεις,
τα πνεύρα σου κες,
μα μόνος αν μένεις,
σα στήθεις και κλαις,
ανθρωπός καθρεευτής.
Μικρέ ανθρωπάκο, με μάτια διάνα,
σε βλέπω να κλέβεις και βγάζω σπυριά.
Μικρέ ανθρωπάκο, με τα τρύπια αυτιά,
έχεις καρπικές ιδέες και θλιμμένη καρδιά.
Ανθρωπός καθρεευτής.
Μικρέ ανθρωπάκο, θέλεις γιογκά προσώπου,
μα ποτέ σου δε διάβασες τους μύθους του Εσώπου,
ψάχνεις να βρεις τον αληθινό σου, ε αυτό,
θα ρεις και κρύβεις κάποιο αιώνιο μυστικό.
Χορεύουν οι άλλοι,
χορεύεις κι εσύ.
Χαζεύουν οι άλλοι,
μαζί τους κι εσύ, ανθρωπός καθρεευτής.
Μικρέ ανθρωπάκο, ανέβρασου και σ,
μα μόνος αν μένεις,
σαστίζεις και κλαις,
ανθρωπός καθρεευτής.
Μικρέ ανθρωπάκο, βρες δικιά σου φωνή,
άγγιξε το χώμα, αφού γράσου τη σιωπή.