Τα προβλήματά σου λίστα,
με έναν εμπασκευολίστα,
με έκανε ένα σκηνοθέτη,
κάποιο μεγάλο ευεργέτη.
Κι εγώ για να προχωρήσω,
αναβολικά θα αρχίσω,
από
την Δεστοστερώνη,
η καρδιά μου δεν θα λιώνει,
η ερυθροπηκτίνη, τον καημό λένε τον σβήνει.
Έχω γίνει σαν ντουλάπα,
όσα θέλω δεν σου τα πάω,
κι αν γίναμε τσιμπούκι,
έχω γίνει πλέον ντουκι.
Όση και να πήρα ντόπα,
η καρδιά δεν ισορρόπα,
ούτε σκύβω ούτε στρίβω.
Πώς μου λείπεις δεν σου κρύβω,
ούτε θύμα ούτε θήτης,
έχω γίνει τέρμα σφίχτης, τζάμπα τα αναβολικά,
δεν σε βλέπω φιλικά.
Έχουνε περάσει μήνες, τέλειωσαν οι βιταμίνες,
έλειξε η πρωτεΐνη,
κι όλο συζητώ για κείνη.
Τώρα τα προβλήματά της,
όλα τα προσωπικά της,
θα μπορούσα να σηκώσω,
λίγο να την ξαλαφρώσω.
Μα λένε βρήκε κάποιον άλλο,
νέο ερωτά μεγάλο,
έναν αντρά φυσικό,
άνθρωπο κανονικό,
και μην να μόνο με βάρει,
σε ένα αδιανό κουφάρι,
να φουσκώνω το κορμί μου,
δίπως κλείσει η ρογμή μου.
Όση και να πειρατώπα,
η καρδιά δεν ισορροπά,
ούτε σκύβω ούτε στρίβω.
Πώς μου λείπεις δεν σου κρύβω,
ούτε θύμα ούτε θήτης, έχω γίνει τέρμα σφίχτης.
Τζάμπα τα αναβολικά,
δεν σε βλέπω φιλικά.
Όση και να πειρατώπα,
η καρδιά δεν ισορροπά,
ούτε σκύβω ούτε στρίβω.
Πώς μου λείπεις δεν σου κρύβω,
ούτε θύμα ούτε θήτης, έχω γίνει τέρμα σφίχτης.
Τζάμπα τα αναβολικά,
δεν σε βλέπω φιλικά.
Κι έχω να δω το πουλί μου,
από πέρσι,
στη γιορτή μου,
μόνη λύση τέλικα.
Αντικαταθλιπτικά.