Նայի մեկա անհնարը չա սեն,
որ մկինը տլած նանհնարը,
որ ընդամենը բարվ ա,
բած մեկի համար ջուրը կրաքանքցնուղ,
մեկ ուրիշին է դիզվարլիք տրաքցնուղ,
հայաց ինչ տշաժի՞։
Ինչ տշաժի՞։ ՉՈՒՄ լեսում սուլիչը,
մեջ տմարզիչը,
ինչ ոզում եմ կիճը,
ընդվսում է գրիճը,
սկիճ մենաս թռիչ,
կանի իմ կապարիչը,
ինչ տպավորիչը,
մինչ ես ամեն ինչը դարնում է կապվածը,
մեղ մասես
այնք սպոտրավացը մարդին է։
Մեկան հնարը չա սնան հնարը,
Մեկան հնարը չա սնան հնարը,
Մեկան հնարը,
Մեկան հնարը,
Մեկան ղնարը,
Մեկան հնարը ։