Ράκια του έττα και του εντελάει
του κι άγγλιαρχον την ράδαει
τάκια κου εκτάει και χαράει
ράται γη ράται γη ράται γη ράται
Ναι,
τα λόγια δεν είναι αρκετά
να πούνε όσα η καρδιά
τα έλεγε για σένα
σε χει πάνω απ' τον καθένα
και κοντά σου όταν βρίσκομαι
αγάπη μου στο κλίσσομαι
δεν θέλω τίποτα άλλο τώρα πια δεν αμφιβάλλω
να το ζήσω θέλω πιο πολύ
και τη νύχτα αυτή αμαρτία μου εσύ
την καρδιά μου κυβέρνας το ξέρω
κι εγώ με για σένα πιο πολύ
με ένα σου φιλί αμαρτία μου τρελή
κι ας το ξέρω πως δεν πρέπει θέλω
να αμαρτήσουμε κι οι δυο μαζί μέχρι το πρωί
κοντά μου σε χρειάζομαι για σένα μόνο νοιάζομαι
τα πάντα σου χαρίζω την καρδιά μου σου ανοίγω και
μπορώ να ζήσω μια ζωή
μόναχα με ένα σου φίλι
για πάντα εγώ δική σου στην αγάπη μου απίσου να το ζήσω θέλω πιο
πολύ και τη νύχτα αυτή αμαρτία μου εσύ την καρδιά μου κυβέρνας το
ξέρω κι εγώ με για σένα πιο πολύ με ένα σου φιλί αμαρτία μου τρελή
κι ας το ξέρω πως δεν πρέπει θέλω να
αμαρτήσουμε κι οι δυο μαζί μέχρι το πρωί
να το ζήσω θέλω πιο πολύ και τη νύχτα αυτή
αμαρτία μου εσύ την καρδιά μου κυβέρνας το ξέρω
κι εγώ με για σένα πιο πολύ με ένα σου φιλί αμαρτία μου τρελή
κι ας το ξέρω πως δεν πρέπει θέλω να αμαρτήσουμε κι οι δυο μαζί
αμαρτία μου εσύ την καρδιά μου κυβέρνας
το ξέρω κι εγώ με για σένα πιο πολύ
με ένα σου φιλί αμαρτία μου τρελή κι ας το ξέρω πως δεν
πρέπει θέλω να αμαρτήσουμε κι οι δυο μαζί μέχρι το πρωί