MUZIEKDan denkt zij aan haar liefste schat die ze nooit meer vergeetHet was op een donkere nacht in december, de zee ging weer hevig tekeerBloeiende stormen en golven zo hoog, het schip keerde nimmer weerVoor zijn vertrek wist hij nog zijn schat, de liefste voor hem weerHier op aard, zij was toch alles wat hij ooit bezochtZe was en zijn leven waardAls de klokken gaan luiden in het orf aan de zeeDan kleurt een vissersmeisje heel weemoedig meeAls de klokken gaan luiden in het orf aan de zeeDan denkt zij aan haar liefste schat die ze nooit meer vergeetNu is ze alleen met haar stille verdriet, een foto van hem aan de muurEn wat ook het leven haar verder nog biedt, ze mist toch zijn kussenvol vuurZe wil nooit een ander, er is er maar éénDie zij in het lief heeft gehaaldZe hoort nog zijn stem, voelt zijn lichten heel zachtVan de enige die zij aanbouwtMuziekAls de klokken gaan luidenIn het orf aan de zeeDan denkt zij aan haar liefste schat die ze nooit meer vergeet