Það er allt á flotti alstaðar,
ekkert nema sjó,
en segðu mér hvað get ég rannað en hugsa til þín
sem heima bíður mín.
Nú er svalt á sjó,
brrrrrrr,
sjálfann bæinn, næð törná.
Þið styrðu ég stend og hugsa heim nú,
við stóðu gluggan eftur.
Þér er allt á flotti alstaðar,
ekkert nema olgandi hafn,
hvað get ég rannað en hugsa til þín sem heima bíður mín.
Ég syklum heimsins höf,
hef í mörgum orgum töf,
lít ég Grenlands fjöll og Brygglands dörð,
en garpar síndum vorð.
Samdaga nú!
Allt á flotti alstaðar,
er ekkert til að drekka,
segðu mér hvað get ég rannað en hugsa til þín sem heima bíður mín.
Það er kátt í hverju hatt,
þið hljum ekkert sem hallir mjösa.
Í farmann sæðum olgar blóðir artt,
vorð Björn er megin að svart.
Já,
þá er allt á flotti alstaðar,
ekkert nema,
hú,
hú,
hú,
nema,
hæ,
en sá glöður aldrei glepur mér,
ég geimi minningum þér.
Þér stýpið aftur snýr,
sjál andur ís, húr hafa á nýr,
í noktur þú leytið og dansa dátt og lægið sungið kátt.
Það er allt á flotti alstaðar og ekki nema tíu tímastím,
hvað get ég rannað en hugsa til þín sem heima bíður mín.
Ég kem til þín í kvöld
við kosanblíða og ástareld,
bæði gleymu við stund og stað,
ég segi meir endað,
þá verður allt á flotti alstaðar ekker nema,
hú, hú, hú, nema, hú,
heima bíður mín.