رسے مہ پے راضی کریے
تے سو سو بار منا یہ
کوئی فیدہ نہیں میاں اِس گھر
لکھاں ختم دوا یہ
چنگے کمی چنگا ہونے
چنگیا تھی چنگیاں
چنگیاں دے سنگ لیاں اِس گھر چنگیاں دوڑی بھایاں
ہوئے جگے کُڑا فانی جو مکڑی دا تانا
نا کر میری میری اِس گھر کچھ نی نال لجانا
او وارو واری سب دی واری
آخر ترنا اے پہنا
آخر ترنا اے پہنا
چار دناندا میلا اِس گھر
بیٹھ کسی نہیں بینا
او پای پایاں دے
دشمن ہون دے پای پایاں دے دشمن ہون دے او پای ہون دے نے باوا
دو سیران دے سائے محمد باوا تھنڈیاں چاوا
او پیو مرے تے لے جائے سایا پیو مرے تے لے جائے سایا او
پای مرن کند خالی مر جاوے جے ماں محمد کون کرے رکھوالی
جس کر ساری عمر گداری
رات نی ملیا رینا رات نی ملیا رینا دو
دن تینو رون پھٹنگے پھر نی پدا کسے لینا
ای دنیا مصابر خانا
اک آوے اک جاوے ایسا کوئی نی محمد بخشا
پکے دے دے لاوے
موسیقا
پیڑے اتائیں
پتھران دے وچ پیڑے اتائیں روزی اپ پچھاوے
روزی اپ پچھاوے
ہر بندے دے عبو بھی جانے پھر بھی پردے پاوے
مہمہ مرے تے مک جن مہمہ پے مہمہ مرے تے مک جن
مہمہ پے اوں بیو مرے کرویلا بیو مرے کرویلا
جاون جے بیر
محمد اجڑ جاندا جے مہلا
سدا نئی روپ بلا بائی اتے سدا نئی باگ بہاراں
سدا نئی مہمہ پے حسن جمانی سدا نئی صحبت یاراں
چھاٹ گے اوے عالمہ
جوان دا کھیڑا چھاٹ گے بشیرون جوان دا کھیڑا
اوے لممی چھونا کہانی
لممی چھونا کہانی
ترگا نبی محمد ورگے منتقدیر روبانی
منتقدیر روبانی
