Αν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα χαθείς ακριβώς στο σύμπαντος
Ό,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματος
Τώρα χωρίς προφυλάξεις διαδιβοηθείς ο πιο μικρός σχήματος
Γίνω μεγαλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματος
Αν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα χαθείς ακριβώς στο σύμπαντος
Ό,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματος
Τώρα χωρίς προφυλάξεις διαδιβοηθείς ο πιο μικρός σχήματος
Γίνω μεγαλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματος
Αν τα μέρη που θέλεις να πας ήταν ανθρώπινα τους άγγεξ που θα θέλες
Αν τότε ρασουδάμαζες νύχτες που μοιάζουν σαν να ήταν άγριες θάλασσες
Αν δεχόσουν νωρίτερα πως ό,τι και να γινόταν πάλι θα άλλαζες
Τότε ίσως να μην φτιάχνεις χίλια, αντί για χίλια που χάλαγες
Πόσο λείπει εκείνος ο Πέτρος που ήθελε όλο τον κόσμο να αλλάξει τώρα
Όλος ο κόσμος αλλάζει και εγώ μένω ίδιος να ψάχνω για φόρα
Να πέσω επάνω στα ανθρώπινα τύχη που τους προστατεύουνε όλη την ώρα
Να πάρω 300 ψυχές πριν πεθάνω να αλλάξει για πάντα η χώρα
Αυτό που θυμάμαι είναι εκείνο το βράδυ που μου είπες πως δεν θα πεθάνουμε
Θα ζούμε μέσα σαν κομμάτια που 20 χρόνια με αγάπη θα φτιάχνουμε
Θα ζούμε μέσα σε οικεία που σ' 20 χρόνια αράχνεις θα πιάνουνε
Και οι σπόροι μας σε σκοτεινές αποθήκες χρυφά από μας θα τα ψάχνουνε
Έλα αδερφέ μου, τον πόνο σου παίζουμε, μαζί θα παλέψουμε πάλι
Τέσσερα χέρια, δύο στομάχια, καρδιά μια και ένα κεφάλι
Ρουστάρουμε τέτοια, μαύρες στιγμές, συζήτηση και λίγη ζάλη
Να πάρουμε τέτοια, όσα μας πόνεσαν, όσα δεν νιώθουν οι άλλοι
Αν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα είχατε σε ακράς του σύμπαντος
Ό,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματος
Τώρα χωρίς προφυλάξεις, διαδίδω ιδέες, ο πιο μικρός κύματος
Γίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματος
Αν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα είχατε σε ακράς του σύμπαντος
Ό,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματος
Τώρα χωρίς προφυλάξεις, διαδίδω ιδέες, ο πιο μικρός κύματος
Γίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματος
Βάλε πέντε ποτούρια να βγω να τα πω και να διώξω τις αναστολές μου
Αν με δεις να ξεχάσω σ' άλλε με μια μέρα πάξε με με φορά και πες μου
Αν με πετύχεις να τα παρατάκω, λυσέ με μαλάκα στον τοίχο
Αν με πετύχεις κάτω για να σηκωθώ, θυμήσε μου το κάθε μου στίχο
Όσο και να μπερδευτήκαμε, εκείνα που πάντα στοχεύαμε, γίναμε
Όλη μέρα παλεύαμε για να τα πιάσουμε και όλη τη νύχτα τα πίναμε
Σε γραφόσαμε από το λαιμό, γαμημένε, ποτέ δε σ' αφήναμε
Γιατί μας τρέχανε σπόρους, μα όταν μεγαλώσαμε όποιον και να βρήκαμε απέναντι, μείναμε
Αν από πέντε λόγια ένα βράδυ λίγο πιο βαθιά, τότε θα τα τιμήσω
Γιατί ανοίγομαι εκείνες τις ώρες και αν ήσουν εκεί δυσκολία, θα σ' αφήσω
Έχω αντέξει πολλά και γι' αυτό και δεν τρέπομαι πια να δαχνήσω
Δαμάζω τα κύματα που έρχονται κόντρα και κλείνω το στόμα που μου είπε να μην συνεχίσω
Έχω βάλει την πλώρη στο στόχο με το αίμα μου και θα το πάω μέχρι τέλους
Ένα βράδυ μου τέμαθες ένα διαμέρισμα κατά την αδάξη μένους
Ένα βράδυ που μου είπαν το κάνεις, μην γίνεις ποτέ σαν να αφήσεις τους λάμμεις
Τι έχω πήρα μπροστά και να αφήσω από πίσω ανθρώπους σαν να τριχάσμεις
Αν με μέτρως, αν με πράξεις, θα είχα τις άκρες του σύμπαντος
Ό,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματος
Τώρα χωρίς προφυλάξεις διαδίδω ιδέες όποιο μικρό σχήματος
Γίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματος
Αν με μέτρως, αν με πράξεις, θα είχα τις άκρες του σύμπαντος
Ό,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματος
Τώρα χωρίς προφυλάξεις διαδίδω ιδέες όποιο μικρό σχήματος
Γίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματος