ਅਦਾਸ ਸੱਚ ਵੱਚ ਤੈਨੁ ਲਗਿਆ ਕੀ ਦੁਖ
ਟੁਟੇ ਭੁਲ ਗੂਤਾ ਦੁਖ ਮਲਾਈ ਬੀਰ ਦੀਨ ਆਖਾ ਬੀਲੀਆ ਤੁਖਾ ਤੂ
ਮੀਤਰਾ ਮੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੇ ਮੱਤੇ ਨੁ ਦਾਸੀ ਦੁਖਾ ਵਿਚ ਜਾਨ ਚਿਨ ਗਈ ਮੇਰੀ ਫਾਸ
ਗੱਤੇ ਗੀ ਮੇਨ ਮੇਰੀ ਤੱਕ ਜੀ ਰਹਾ ਨੀ ਆਵੇ ਤੇਰ ਕੂਨ ਦੇ ਪ੍ਯਾਂ ਸੇ
ਗੱਤੇ ਗੀ ਮੇਨ ਮੇਰੀ ਤੇਰ ਕੂਨ ਦੇ ਪ੍ਯਾਂ ਸੇ
ਨੀ ਤੁ ਆਮੇਕਾ ਤੋ ਹੋਡਾ ਚੇਤੇ ਕਾਰਦੀ ਮੇਰੇ ਹੁਂਦੇ ਕੇਡੇ ਪਡੂਇ ਤੋ ਨਾਰਦੀ
ਗਾਲੇ ਨੀ ਕੀ ਜੇ ਨੀ ਏਵੇ ਤੁ ਬਦਾਈ ਬੇਰਦੀ ਨੀ ਆਖਾ ਬੀਲੀ ਆਂ ਤੁ ਗਾਤੋ
ਦਾਰੁ ਪੀਟੇ ਵੇ ਬਲਾਂਦ ਨੀ ਟੁ ਬਕਰੇ ਕਾਦ ਕਰ ਕੇ ਸਤਾਂਗ ਓ ਦਡ਼ਾਕਰੇ
ਹੋਗੀ ਫੀਟਰਾਂਗ ਸੁਖ਼ ਕੇ ਕਰੀ ਰਹਾ ਨੀ ਆਵੇ ਤੇ ਰੈ ਖੁਣ ਦੇ ਪ੍ਯਾਂਸੇ
ਵੋ ਦੇਖ ਲੇਨ ਜਟ ਨਾਲ ਹਤ ਜੋਡ ਕੇ ਨੀ ਜਟ ਨੀ ਬੁਵਾਂਗ ਰਾਖਿ ਦੂਨ ਛੋਡ ਕੇ
ਸੋਡ ਮੁਖ ਤੇ ਉਦਾਸੀ ਕਾ ਦੋ ਜਾਈ ਵੇਰ ਦੀ ਨੀ ਆਖਾਂ ਬੀਲਿਆਂ ਤੁ ਕਾ ਤੋੰ
ਮੇਰੀ ਲੀਖ ਵਿਂਦ ਰਾ ਤੁ ਗਲ ਸੁਣ ਵੇ ਸ਼ੇਰ ਮਾਣ ਮਂਡ ਸ਼ਾਟ ਜਾ ਤੋ ਹੋਣ ਵੇ
ਆਂ ਸਂਦਰੀ ਦੀ ਹੋਗ ਲੀਰ ਲੀਰ ਆਨਿ ਆਵੇ ਤੇ ਰੈ ਕੋਨ ਦੇ ਬਿਆਂਸੇ
ਅਖ਼ਾ ਬੀਲਿਆ ਤੁਕਾ ਤੋ ਸੁਝਾਈ ਬੀਰ ਦੀਨ ਅਖ਼ਾ ਬੀਲੀਆ ਤੁਕਾ ਤੋ
ਤੇ ਰੈ ਕੋਨ ਦੇ ਬਿਆਂਸੇ ਮੇਰ ਵੀਰ ਆਨੀ ਆਵੇ ਤੇ ਰੈ ਕੋਨ ਦੇ ਬਿਆਂਸੇ