Unha noite de resaca,
ao tratar de despertar,
notei que por o ombligo me empezaba a desinflar,
que o meu corpo se arrugaba como un papel vegetal.
E iva pasando, que curioso, ao estado gaseoso,
y tras la metamorfosis me sentí mucho mejor.
Era un aire gris,
oscuro y con bastante polución,
se notaba en cualquier caso que era aire de ciudad,
que si bien non é o máis sano,
lo prefere o ser humano.
Ai,
ve,
soñé por un momento que era aire,
oxígeno, nitrógeno y argol,
sin forma definida, ni color.
Fui aire volador.
Como yo soy muy consciente,
hasta en esta situación,
decidí ser consecuente con mi
dimensión,
y probé a ser respirado,
por la que dueren a mi lado,
sin entrar en porvenores.
Yo sé hacer cosas mejores, como no me satisfito
la experiencia sexual.
Se me inflaron los
vapores,
me convenci en un latán,
di unas tres o cuatro vueltas,
y a la quinta me cansé.
Este cuarto es muy pequeño,
para las cosas que sueño.
Y lo siento por mi novia,
y el cristal que me cargué,
por la ventana y en picado me nandé.
Pero tuve mala suerte,
y cuando iba a remontar,
me volvió otra vez humano.
No faltéis al funeral.