Είναι το καταφύγιο τα χαμένα όνειρά μουΗ στίχη, το μήνυμαΠεράσαν χρόνια και χάθηκεςΓια τελευταία φορά πάρε του πόνου σου τις μυαλοκέλαΣτα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπωνΔεν ξέρεις ποια ζωή σε αξίζει και ταξιδεύεις άσπραΚι όμως υπάρχει πάντα μια υπήρξηΣτο τέλος, η πεταλούρα πάντα θα πετάξειΚολυμπώ με δελφίνα στο γαίω, απ' τις συμπληκάδες περάσαμε ανάμεσαΠως να ονειρευτείς για ταξίδια, άμα ποτέ εσύ δεν είδες τη θάλασσαΣτοχεύω προς την κορυφή, κάθε μου μέρα μια δοκιμασίαΑν δεν είσαι μαζί μας πάρ' τη στροφή, πριν όλα να γίνουν ευθείαΑνεβαίνω, το Γολγοθάμι σκυφτός, ο ουρανός είναι τόριοΈμαθα να ξεχωρίζω από όλους, μεγάλωσα στο περιθώριοΑνήκει σε αυτοίς που τα αγάπησαν, δεν θέλω τα πάντα δικά μουΌσα αντέχουν τα χέρια μου μόνο, κι όσα χωράν στη σκυρά μουΛίγοι πιστέψανε τ' όνειρο, προσεύχομαι για τους προδότεςΈλα να δεις τα σημάδια που αφήσανε πάνω στο σώμα μου οι πρόκεςΜόρτες επέστρεψα πάλι, για να τους τα πάρω όλα πίσωΠροσπάθησαν να το θάψουν, μα ήμουν σπόρος προορισμένος να ανθίσωΜια λόγια άβγες, ψυχή καθαρή σαν το χιόνιΣτα μάτια μου φλόγα ψυχρή, ό,τι αγάπησα αυτό με σκοτώνειΌπου να'ναι ο δρόμος τελειώνει, λίγα μέτρα μου μείνανε μόνοΠιάνω χαρτί και μου ολίγει, ξανά σαν πλέρω να πόνωΚι ως του ουρανού και της βροχής, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΚι ως του ουρανού και της βροχής, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΚι ως του ουρανού και της βροχής, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΚι ως του ουρανού και της βροχής, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΔηλαδή αγάπη για τα λόγια σουΚι ως του ουρανού και της βροχης, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΚι ως του ουρανού και της βροχής, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΚι ως του ουρανού και της βροχης, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφήςΚι ως του ουρανού και της βροχής, που βοσιδώνα τις αστραπείςΜόνος μου στέβω σαν φάρος στον χήλος της καταστροφής
