ਅੱਬਾਲਿਆਂ ਦੇ ਰੱਬਾਈ ਬੁਖਜੀ
ਅੱਬਾਲਿਆਂ ਦੇ ਰੱਬਾਈ ਬੁਖਜੀ
ਤੇ ਤੇ ਮੁ ਯਾਰ ਦੇ ਯਾਰਾਂ ਦਾਵਾਸ ਤਾਈ
ਰੁਂ ਦਾ ਦੇ ਆ ਜੁਗਾਰ ਮੀ ਤੇ ਮੁਰ ਸਾਰੀ
ਸਨਾਂ ਦੇ ਸਾਡਾ ਦਾਵਾਸ ਤਾਈ
ਜੇ ਡੇ ਪੈ ਸ਼਼ਬੀਰ ਦੇ ਗਲੇ ਅਂਦਰ
ਉਨਾ ਗਲੀਆਂ ਬਾਜਾਰਾਂ ਦਾਵਾਸ ਤਾਈ
ਕੇਤੀ ਹੋ ਜੁਠੇ ਜੁਠੇ ਤੁਰੀ ਦੇ ਨੁਬ
ਉਨਾ ਗਲੀਆਂ ਬਾਜਾਰਾਂ ਦਾਵਾਸ ਤਾਈ
ਜੁਠੇ ਬੇਂਥੀ ਸੀਕੀ ਨ ਸੀਕ ਏਕ ਦਾਕੇ ਤੀਂਓ ਨ ਭੀਵਾਰਾਂ ਦਾਵਾਸ ਤਾਈ
ਖਾਲੀ ਪਰਤੇ ਇਕ ਚਾਵੇ ਮਦੀਨੇ ਨੁ ਜੋ
ਨ ਸ਼ੁਤ ਨ ਸਵਾਰਾਂ ਦਾਵਾਸ ਤਾਈ ਧੀਂ ਹੈ ਸ਼ੀਰ ਦੇ ਆਲਮ ਕਰੀ ਕਰਦੀ ਤੀਂ ਪਨ੍ਯਾਂ ਤੇ ਬਾਰਾਂ ਦਾਵਾਸ ਤਾਈ
ਇ ਦੀਰਿਆ ਨਾਈ ਕੋਈ ਹਦ ਬਨਨ
ਤੇ ਮਾਲਾ ਮੇਰੀਆ ਬਦ ਗੀਰਦਾਰੀਆਂ ਦਾ ਧੀਰਪਿਆ ਦੀਰੀਆ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰਦਾਂ ਤੀਰੀਆ ਰਹਮਤਾਂ ਬੇਸ਼ਮਾਰੀਆਂ ਦਾ
ਓ ਨਾਂ ਕੀ ਬਦਾਈ ਤੁਸ ਦੂਰ ਦੇ ਤੂ ਤੇ ਤੁ ਹਾਲਿਕ ਪਿਡਾਈ ਸ਼ਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ
ਸਦਕਾ ਨਭੀ ਮੁਹਮਮਤ ਦਾ ਕਾਜ ਪਰਦੇ ਤੈ ਜੀਮੁ ਸਜ ਦੇ ਤਾਜ ਮੁਹਦਾਰਿਆਂ ਦਾ
ਸਦਕਾ ਮੈਂ ਲਾਂ ਸ਼ਬੀਰ ਦੀਆ ਸਦਕਿਆਂ ਦਾ
ਜੀਨਾ ਪਾਰ ਨੀਬਾਈ ਆਈ ਯਾਰੀਆਂ ਦਾ
ਸਦਕਾ ਆਖੀਆਂ ਖੂਨ ਪੱਸਾਂ ਦੀਆਂ ਦਾ
ਦੇ ਸਦਕਾ ਸੁਗਰਾ ਦੀਆਂ ਬੇ ਕਰਾਰੀਆਂ ਦਾ
ਹੀਜੀਰ ਤੇ ਰੇ ਵੀਚ ਆਰੁਭੀ ਮਾਹੀ
ਤੇ ਮੇ ਰੋਨ ਹਾਈ ਮਾਨ ਰਬਦੀਆ ਹਾਂ ਸੇ ਅਭੀਬਾ ਸੁਨ ਲੇ
ਅਤੇ ਮੇ ਰੀਆਂ ਆਲ ਪੁਕਾਰਾਂ ਜਿਥੇ ਰੋਨ ਦੇ ਸਾਂ ਇਕ ਵਾਰਿ ਵੇਖਾਂ
ਤੇ ਮੇ ਵੇਖਾਂ ਯੋਗਾਰਾਂ ਆਲਮ ਵੇਖ ਦੀਂ ਅਰਬਦੀ
ਬਾਡਾ ਡਿਰਾਂ ਤੇ ਨ ਸਾਡ਼ ਦੀਂ ਆਖ਼ਿਆਂ ਨੁ ਠਾਰਾਂ
ਮੁਨਾ ਪਤ੍ਥਰ ਭੀ ਵੈ ਜੈ ਭਾਂਗ ਪਾਈ
ਤੇ ਜੈਦੁ ਸਾਮਨੇ ਕਰਬਲ ਦਾਹਾਲ ਹੋਵੇ
ਬਤਨ ਦੂਰ ਤੇ ਕੁਤਨਾਂ ਮੀਦੇ ਪਾਓਨ ਤੇ ਮੁਂ ਕਰਨਾਂ ਭੀਨਾਂ ਸਵਾਲ ਹੋਵੇ
ਖਲੀ ਫੋਝ ਜੇ ਜੀਦ ਦੀ ਕਾਤ ਕੇਵੇ ਤੇ ਬਦੇ ਪੈਰ ਰੁਸੂਲ ਦੀ ਆਲ ਹੋਵੇ
ਇੱਕ ਤਰਫਿ ਅਬਾਸ ਦੇ ਕਲਮ ਬਾਲ ਗੋਦੀ ਵੀਚ ਬੀਸਮੀਲ ਅਸਗਰ ਬਾਲ ਹੋਵੇ
ਬਾਲ ਬਚਾ ਵੀ ਹੁਂਦਾ ਭਲਾਲ ਹੋਵੇ
ਸੀਰ ਆਸ਼ਕਾ ਰਖਨਾ ਇਕ ਸੀਜ ਦੇ ਮੇਰ ਬਾਂ ਰਬੇ ਦੁਲ ਜਲਾਲ ਹੋਵੇ
ਪੁਰਦੇ ਹੋ ਜਾਏ ਜੀਮੀ ਅਸਮਾਨ ਯਕ ਦਮ
ਪਾਕ ਦਾ ਮਨਵਲ ਖੈਆਲ ਹੋਵੇ
ਕੈਤਿਓ ਕੇ ਸ਼ਾਮਨ ਚਲਿਆਨ ਨਗਾ ਜਿਨਾ ਦਾ ਕਦੀ ਨਵਾਲ ਹੋਵੇ
ਕੈਤੀਨਾਨਦੀ ਪੁਖ ਪਿਆਸ ਲੈਕੇ ਉਤੇਨਿ ਜੇਬਤੂਲ ਦੀ ਲਾਲ ਹੋਵੇ
ਤੈ ਤੀਰੇ ਤੁਦੇ ਤਡ਼ਪ ਦੇ ਹੋਂ ਸੈਯਦ ਤੁਪ ਗਜ਼ਬ ਦੀ ਰੁਤ ਖੁਨਾਲ ਹੋਵੇ
ਦੀ ਰੁਤ ਖੁਨਾਲ ਹੋਵੇ
ਦੀ ਰੁਤ ਖੁਨਾਲ ਹੋਵੇ
ਦੀ ਰੁਤ ਖੁਨਾਲ ਹੋਵੇ
ਦੀ ਰੁਤ ਖੁਨਾਲ ਹੋਵੇ
ਦੀ ਰੁਤ ਖੁਨਾਲ ਹੋਵੇ
ਕਸਬ ਵੇਖ ਦੋਵੇ ਉਮ ਤੇ ਆਪਣੀ ਦੇ ਦੀ ਕਰ ਆਜ ਨਾ ਨਾ ਸਾਦ ਨਾਲ ਹੋਵੇ
ਸਦ ਕੇ ਜਾਂ ਪੁਰਾਂ ਤੇ ਬਾਲ ਬਚੇ ਓ ਰਭਾ ਮੈ ਸਦ ਕੇ ਜਾਂ
ਸਦ ਕੇ ਜਾਂ ਪੁਰਾਂ ਤੇ ਬਾਲ ਬਚੇ ਸ਼ਾਲਾ ਦੀਨ ਤੇ ਨਾਂ ਜਵਾਲ ਹੋਵੇ
ਦਾਈਮ ਆਸ਼਼ ਕੀ ਸਬਰ ਦੀ ਹਤ ਮੁਕ ਗਈ ਦੂਨਾ ਸਿਦ ਦਾ ਸ਼ਰਫ ਇਕਬਾਲ ਹੋਵੇ