Πάρ' τα λίγο αργά
Ίσως να νιώθεις χαριά
Ο δρόμος είναι τραχής κι εσύ τόσα καιρό πηγαίνεις
Σε κάθε αναποδιά,
μέσα στην κακοκαιριά
Πότε θα βρίσκεις εκείνη την όμορφη οικονομία που μένεις
Ας σε δεις θα πουν τι θα δίνει
Ας σου να ρωτούν τι θα πιούμε
Είμαστε μόνοι κατά τα στεριά
Πάντα δυνατά να γουστούμε
Μέσα απ'τι φωτιά και ασκαλούμε
Go κοντρες στο μωριά έτσι ζούμε
Μάμα το μεναζίσκεις με ένα παμπούτσια
Σκάμα για το live μας μισούνε
Μάμα σιπότρι μου να ακούνε
Θα βάζουμε πρώτο γελούνε
Στα αρχαία το τρακ σου χτυπάει σαν σταυτη
Αστείο δεν μπορούν να κρυφτούνε
Σου σούζαν στα στενα και ούμεν πουνε Ψάψανε τα ντρόνς να μας ρούνε
Χαρτομένα χάρτα και λερωμένα μπουφάν Πάρ' τα λίγο αργά
Ίσως να νιώθεις βαριά Δεν θράβος είναι
το χίλις κι εσύ τόσα καιρό πηγαίνεις
Σε κάθε αναποδιά Μέσα στην κακοκαιριά
Παντρεύτευκες κι εσύ εκεί Την άγρια φύλα μην επιμένεις
Ζούμε μέσα σε έργα Ό,τι αφέλεια όλα μας φαίνονται γεύτινα
Στο κέντρο της πόλης χάνονται ζωές Μια δευτέρα βράδυ σε σκοτεινά
Παφθούνε βόμπες μέσα σε σπίτια Όλα τα παιδάκια σιωπηλά
Κι αν ρώτεις γιατί δεν γέλαω Άσε με να νιώσω μελαχολικά
Δεν είμαι ρόμποτ έχω μια καρδιά που
καίει Δεν ξέρω τι γίνεται στα πρωινά
15 Αυγούστος είμαι στην Αθήνα Δεν ξέρω τι λένε τα περιοδικά
Μια ζωή και μια αγάπη Ας μην τη χαλάσουμε στα μπορικά
Κάν' το post-counter σαν τους χάζους
Να ψάχνουμε για ρούχα κάθε μάρινα
Βλέπω τα λιγοβουργά Ίσως να νιώθεις βαριά
Το δρόμος είναι ταχύς κι εσύ τόσα καιρό πηγαίνεις
Σε κάθε αναποδιά Μέσα στην κακοκαιριά
Πατάτε βρίσκεις κι εκείνη την βόγδια Αθήνα μην επιμένεις
Πατάτε βρίσκεις κι εκείνη την βόγδια Αθήνα μην επιμένεις
Σε κάθε αναποδιά Μέσα στην κακοκαιριά
Πατάτε βρίσκεις κι εκείνη την βόγδια Αθήνα μην επιμένεις