Já, fusum svegi og fusum svegi.
Þarna ruttist Ljóttikallin askvathandi inn
með nýmóðins dans-tónlistar gargi og mjadmanheikum
og vakti íbúa gullbíramíndans upp af værum blundi.
Það bóðað ekki gott.
Fyrir ekki nómið að Ljóttikallin var í öfnan óvaðfinnaða klættur
og með fullkona húð,
að hann var líka mál dríkur.
Og hann var í raun eigandi diskoveigu.
Og nú tilgitt hann proffísortnum sumségja
að hann hefði ákveðið að lota fárnarskólanum
og breyta píramídanum í,
já, getið þið bara hvað?
Í tehus!
JÁ!
Hann setti proffísortnum afar kosti.
Hann ákvárt grittan fyrir fram tveggja mánadaleigum.
Á öðrungkostis getan hýpja sér diskoveigu
og samt öllu sínu hiski og hafur taski.
Þetta þótti proffísortnum ákavlega yll tíðindi,
en hann ákvað þó að býða með allar stórar ákarannir
þar til að vari klættur og komin á almennilegt ról.