آوی جا ون لین سلپاں والیا
بھُڑیا بیدا
اللہ نے کہا آوی جا ون لین سلپاں والیا بھُڑیا بیدا
اے جانے من
نا جانے من
نا
جانے من
نا
جانے من
نا جانے من
نا جانے من
اے جانے من
مدنی بھایا عربی دھولا
سو تے او تے
پہنچے او محبوبا
اے جانے من
اے جانے من
او مکھ چن بدر شاہ سانی اے
متھے چمکے لاکھ نورانی اے
تاری دلب جا اک مستانی اے
تاری دلب جا اک مستانی اے
او مخمور اکین مد بھریا اے جانے من
یا رسول اللہ یا
حبیب اللہ سبحان اللہ ماں اجمل کا
ماں یا حسن کا ماں اکمل کا
ماں یا حسن کا ماں اکمل کا
اے
جانے من
اے جانے من
میرے کمنی والیا محبوبا تیرا جاشک کل زمانہ آئی
اے جانے من
جرا بہت عشق بہایا رویا تجھ پے ہجرا بہت
عشق بہایا اتنے من مسوبر کو ذرا رحم دھوایا
نقشے کنی تصویروں کے وہ سامنے لایا
بولا کہ یہ یوں سب ہے یہ عیسی اہل موسی
تو میں نے کہا ان میں سے کسی پر نہیں شہدا
جب سامنے لایا وہ شبیح شہبالا
جب سامنے لایا وہ شبیح شہبالا
اے جانے من
اے جانے من
اوہ دے ہاتھ ویچ کوئی کنوار بھی نہیں
اوہ دے ہاتھ ویچ کوئی کنوار بھی نہیں
اے
جانے من
محمد دی تے کہنی اے جانے من اوہ جانا نے من
اے کڑم تے را بھوی تے بس بھوی سانتا بھی گلے
سونے سونے سونے سونے نوری قدمہ واہ رہا اوہ اٹھا بھی جا
سیوارشاہ دا راہی محبوب بھتا اے نیمی را ماہی سللالا اے
نیمی را ماہی سللالا اے
سچیا تھا میں
قسم قرآن اے
مدنی میرا بھی نہیں مانے
اس دا پایا کسے نا پایا اس دا ہے دو جگہ تے سایا
اس دیا چھتیا رش نے چمیا
ہاتھ ویچ اللہ اللہ دی مارا
ہاتھ ویچ اللہ اللہ دی مارا
ہاتھ
ویچ اللہ اللہ دی مارا
بھی تو دی سچی اے اک سالہ پورے دی سیو
جگھ سارا خونے ڈیسیو
دو جگھ دی شاہیوں نے
قدمہ دی دھونے
کملی والے تو ایراں سب کچھ پیدائے
دی میراں ماہی صلی اللہ علیہ وسلم
کملی والے تو ایراں سب کچھ پیدائے
دی میراں ماہی صلی اللہ علیہ وسلم
صلی اللہ
دی میراں ماہی صلی اللہ
صلی اللہ
دی میراں ماہی صلی اللہ
صلی اللہ
