Όσο φεύγει ο καιρός, τόσο και θα ξεμακραίνεις
και καθρέφτης ουρανός θα μου δείχνει να σχημένεις
κι αν με θέλεις δε θα ρθω φυλακά σου αγγελούδι
σε συρταρή θα κρυφτώ σαν αδιάθετο τραγούδι
τους παίζω εγώ τους χωρισμούς στα δάχτυλά μου από χρόνια
εγώ αναφρέφω εγωισμούς, αλλάζω σπίτια και σεντόνια
τα λάθη σου αν θυμηθώ θα δω το κόσμο πιο ωραίο
ύπνο βαθύ θα κοιμηθώ την αμαρτία μου τη λέω
ενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέω
ενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέω
όσο φεύγουν οι εποχές όσο και θα ομορφαίνω
θα σου σπάω τις ράφες πάνω φόρη μου φθαρμένο
εξαρτήσεις και δεσμά έχω τρόπους για να λύνω
θα καλύπτω τα γυμνά με κορμιά που θα ξεδύνω
τους παίζω εγώ τους χωρισμούς στα δάχτυλά μου από χρόνια
εγώ αναφρέφω εγωισμούς, αλλάζω σπίτια και σεντόνια
τα λάθη σου αν θυμηθώ θα δω τον κόσμο πιο ωραίο
ύπνο βαθύ θα κοιμηθώ την αμαρτία μου τη λέω
ενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέω
ενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέω