Όσο φεύγει ο καιρός, τόσο και θα ξεμακραίνειςκαι καθρέφτης ουρανός θα μου δείχνει να σχημένειςκι αν με θέλεις δε θα ρθω φυλακά σου αγγελούδισε συρταρή θα κρυφτώ σαν αδιάθετο τραγούδιτους παίζω εγώ τους χωρισμούς στα δάχτυλά μου από χρόνιαεγώ αναφρέφω εγωισμούς, αλλάζω σπίτια και σεντόνιατα λάθη σου αν θυμηθώ θα δω το κόσμο πιο ωραίούπνο βαθύ θα κοιμηθώ την αμαρτία μου τη λέωενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέωενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέωόσο φεύγουν οι εποχές όσο και θα ομορφαίνωθα σου σπάω τις ράφες πάνω φόρη μου φθαρμένοεξαρτήσεις και δεσμά έχω τρόπους για να λύνωθα καλύπτω τα γυμνά με κορμιά που θα ξεδύνωτους παίζω εγώ τους χωρισμούς στα δάχτυλά μου από χρόνιαεγώ αναφρέφω εγωισμούς, αλλάζω σπίτια και σεντόνιατα λάθη σου αν θυμηθώ θα δω τον κόσμο πιο ωραίούπνο βαθύ θα κοιμηθώ την αμαρτία μου τη λέωενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέωενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω την αμαρτία μου τη λέω