Σ'
αγαπώ μες του δρόμου τη σκόνη,
στη σιωπή που ψυχρά με σκότωνει,
στα τσιγάρα που ήπια, στη ζωή μου την ίδια,
μα αναμμένα τα φώτα κοιμάμαι.
Σ' αγαπώ και φοβάμαι.
Σ'
αγαπώ μες στο άδειο μου σπίτι,
13 του Οκτώβρη και 3η,
κι όπως κρέμονται τ' άστρα,
στου ουρανού την κρεμάστρα,
στου πλουτσί σου την σεπέ,
στη χιόνο,
σ' αγαπώ και κρυώνω.
Σ' αγαπώ με τα φρένα σπασμένα,
με τα μάτια κλειστά, σ' αγαπώ,
κι αν μου πουν να πεθάνω για σένα,
θα το κάνω καρδιά μου κι απ' το.
Σ' αγαπώ κι ας μη ξέρω που είσαι κι ας με κόβει ο πόνος στα δυο,
ουρανέ το παικάρι σου σβήσε,
ή λε κρύψου το φως να μη δω.
Ή λε κρύψου το φως να μη δω.
Σ'
αγαπώ μες της νύχτας τη ζάλη,
στο πακέτο που άδειασε πάλι,
στο γυαλί που έχεις σπάσει,
στο μηδέν που έχω φτάσει,
με ανοιχτή αγκαλιά περιμένω,
σ' αγαπώ και επιμένω.
Σ' αγαπώ με τα φρένα σπασμένα,
με τα μάτια κλειστά, σ' αγαπώ,
κι αν μου πουν να πεθάνω για σένα,
θα το κάνω καρδιά μου κι απ' το.
Σ' αγαπώ κι ας μη ξέρω που είσαι,
κι ας με κόβει ο πόνος στα δυο,
ουρανέ το παικάρι σου σβήσε,
ή λε κρύψου το φως να μη δω.
Σ' αγαπώ με τα φρένα σπασμένα,
με τα μάτια κλειστά,
σ' αγαπώ,
κι αν μου πουν να πεθάνω για σένα,
θα το κάνω καρδιά μου κι απ' το.
Σ' αγαπώ κι ας μη ξέρω που είσαι,
κι ας με κόβει ο πόνος στα δυο,
ουρανέ το παικάρι σου σβήσε,
ή λε κρύψου το φως να μη δω.
ή λε κρύψου το φως να μη δω.