Δεν πιστεύω εγώ.Στα περιβόλια μοιάζουν με τα άδεια καφενεία που με χτύκιασαν.Δεν έχει πια ζωή εδώ στα περιβόλια τη νύχτα βρέχει σκοτωμούς.Πώς να θερήσω μουσικές που να και σπίτια με δικάζουν στα πρετόρια.Βλέπω τα δέντρα μου κι αυτά μαστιγωμένα και τα πηγάδια μου φαρμακωμένακαι τα πουλιά μου σαν καημός δεκαπέντα σύλλαβος.Δεν έχουν πια ζωή αυτά τα ερημονήσια.Στα περιβόλια μοιάζουν με τα άδεια τα ξοκλώματα.***
