ตาเธอ เหลือที่เธอมี
เหลือให้เธอได้ไปต่อ
เหลือให้ฉันต้องอยู่เมื่อวานไม่ใช่
วันพรุ่งนี้
คืนนี้
อยู่คนเดียวอีกแล้ว
ได้ยินเสียงคนมากมาย
เหลือเพียงฉันไม่มีใครค่าใน
คงไม่เหงาหรอกมั้ง ได้แต่บอกตัวเองสําๆ
อีกน้อยยังได้พูดคุย กับเสียงเพลง
และจะลืมทุกสิ่ง
แต่ยังคงร้องไห้
ติดอยู่ กับภาพเดิมๆ
ยัง
คิดถึง
ทวงสํานองที่เคยร้องด้วยกัน
ตาเธอเหลือที่จะไม่เลิกให้ฉันได้ไปต่อ
เหลือให้ฉันต้องอยู่เมื่อวานไม่ใช่วันพรุ่งนี้
เหลือให้ฉันต้องจมตอนเจ้านักทม กับความรู้สึกที่เคยควร
และคงสิ่ง...ที่เธอต้องผมว่า ...
ถึงเหลือที่เธอไม่มีฉันต่อไปในชีวิต
ถึงเหลือทิ้งความแบบนี้แล้วฉันจะต้องทํายังไง
เยอะไปต่อไม่ไหว
ก่อนไปคุยก่อนได้ไหม
หรือเธอไม่เคยมีค่ากับยา
ไม่เข้าใจ ปัญหาของเราคืออะไร
ทําไมเธอไม่เลือกที่จะคุยเป็นความเข้าใจ
ฉันพร้อมจะรับฟัง แต่เธอเหลือทําทุกอย่างเพิ่ง
ไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจ
จริง
ๆ
ยังคิดถึง
ทวงธรรมนองที่เคยร้องด้วยกัน สายตาที่รอยจูบนานฉันยังไม่ลืม
เหลือที่จะไม่เลือกให้ฉันได้ไปต่อ
เหลือให้ฉันต้องอยู่เมื่อวานไม่ใช่วันพรุ่งนี้
เหลือให้ฉันต้องจําตอนทุกระทง
กับความรู้สึกที่คือของสิ่งที่เธอทําว่า
ฉันเลือกที่จะไม่รอดฉันต่อไปในชีวิต
ฉันเลือกที่ความตายไม่รอดฉันจะต้องจํายังไง
ยังไปต่อไม่ไหว ก่อนไปที่ก่อนได้ไหม
หรือฉันไม่เคยมีค่ากับการตัดสินใจของฉันเลย
ฉันต่อไปในชีวิต
อย่าทําแบบนี้เป็นใคร เขาคงจะเสียใจเหมือนที่ฉัน
เคยร้องไห้และผิดหวังกับเธอ
