อย
ากทัดใจลืมเจ้า
ลืมกรมหักสองห้อง
ลืมอดิตจิพธิ์พร
ล
าดังเอ้ย
มันสุเสร็จแสนทรมาน
อายลืมมันบ่ใดใจ
อายห่วงบ่เศร้า
นอนลามือ
คิดพระเจ้า
ทัดใจลืมแต่แล้วพอลืมบ่ลง
ใจพี่พระพบองยังฝงฟังแน่นสว่างใน
ตู้เต็มอกรรมเรื่องเล่าเฮานั้นจบไป
น้องมีแผนใหม่อยู่ในหัวใจกันได้
อายห่วงบ่ใดจับใจแล
้วจะยังฝังฟังถึงเรื่องที่ผ่านหัวใจที่นั่น
เธอหวังว่าเวลาฝืนคมหัวใจก็มีไล้ร่วมโลกของแห่งกล้องความคุม
สุภาพเต้นถึงแฟนคนเก่าแต่เนี้ยน้ําแก้นเจ้าให้พระออกทางผ่านเลย
เฉยกลัวนอกหลักแก้นจดจําคําสาปอาหารสัญญาแต่เขาเริ่ม
แสนบันซื้อความหวังทั้งเก่าทั้งสองอ่อนั่นใดอายล่วงร้อนตาย
น้องและอายใดออกใหญ่ทั้งสองอ่อคุมเก่าบ่วงไม่มา
ความหลักนั้นคือฝันเลยผ่านมาหักสบัติพบฝินธรรม
ไอ้และเจ้าไก่ทางกระหลังทั้งหวาดมันคณหารทั้งใจห่างไตยถุลกรรม
น้ําคําเจ้า มีแฟนเก่งความรึ่งจะสู่ตัดจิ้มปลอยเลย
อาทิตย์วันวาน ไม้มัน อยากลืมให้ลง
ใจผิดนี้ยังคง ฮักนาง บ่หากจางหาย
น้องคนดี อ่ายเบาไว้ปรอนใส
จงสุขสมทัย กินกินใจสวัสดิ
ลันดาอ่าน
ไห้ดิงวางหัวใจของผิด ยังมีแต่นอง
แต่ห่าวบ่ลุก คงหักแน่นบังแก้น
วางใจวางสิไร้ลืมนาง แต่ยังขาขา ความรักของยังคาเทพี ท
ี่ต่างจานี สูดสํามันมอง อ่ายและน้องก็ต้องห่างใกล้กัน
สายสับพันสองเรา ก็พี่ไม่ลืมลงใด
พี่ไม่ลืม ไว้โอ้มย่าอ่าย
