Ακούω το ταξίδι σου στο αίμα μου,
ακούω να περπατάς μες στην ψυχή μου,
μονάκρυβη εικόνα μες στο βλέμμα μου,
γυναίκα μου,
γυναίκα μου,
ζωή μου.
Και μόνο που αγκαλιάζω το κορμί σου
και μόνο που ακούω τη φωνή σου,
την
ώρα που μου λες είμαι δική σου,
πεθαίνω.
Σε σένα όλη η δρόμη με γυρνάμε,
εσένα κουβαλάω όπου να'μαι,
στα χέρια σου μονάχα δεν φοβάμαι,
γυναίκα μου.
Γυναίκα μου,
με θάω όταν πίνω την ανάσα σου,
σαν νιώθω τα μαλλιά σου πάνω θε μου,
για μένα θυσιάζεις κάθε έννοια σου,
γυναίκα μου.
Γυναίκα μου,
άνθρωπέ μου,
και μόνο που αγκαλιάζω το κορμί σου και μόνο που ακούω τη φωνή σου,
την ώρα που μου λες είμαι δική σου,
πεθαίνω.
Σε σένα όλη η δρόμη με γυρνάμε,
εσένα κουβαλάω όπου να'μαι,
στα χέρια σου μονάχα
δεν φοβάμαι, γυναίκα μου.