Ο κύριος ΑντώνηςΦορούσες τα ρούχα τα παλιάΑχ κύριε Αντώνη πως αγαπάμεΚαι μαζί σου τα άστρα πηγάμεΤι σκοτφές για σένα μετράμεΠως που να'ρθει βροχήΚαι το θυμό σου πάντα ξεχνάμεΣαν πουλιά μαζί τριγυλάμεΣαν παιδιά με σένα γελάμεΣαν καμής προσευχήΑχ κύριε Αντώνη σπιάζεται να πάει να κοιμηθείΓιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθείΌτι ποτέ δεν έζησε μες στο όνειρο του ζειΜάη νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει χαραβγήΑχ κύριε ΑντώνηΦορούσες τα ρούχα τα παλιάΠως αγαπάμε και μαζί σου τα στραπηγάμεΤις φωτιές για σένα μετράμεΠως που να'ρθει βροχήΚαι το θυμό σου πάντα ξεχνάμεΣαν πουλιά μαζί τριγυλάμεΣαν παιδιά με σένα γελάμεΣαν καμής προσευχήΜα ένα βράδυ ο κύριε ΑντώνηΣτρώνει να κοιμηθείΚαι όταν ξυπνάμε τον κατεράμεΣτην πόρτα να βρεθείΜα ο κύριε Αντώνης δεν θα βγει ποτέ του στην αυλήΑφού για πάντα μες στο όνειρό τουΘέλησε πια να ζει*