*Δεν πρόλαβε να'ν φύσει και παράθηκε πριν ζήσειΓιατί κρίμα δεν την πότισες κι εσύΠοια αγάπη να πιστέψω και σε ποια να πιστευτώΠου φοβάμαι μήπως πάλι προδοτώΠοιο λουλούμπι να ποτίσω δίχως φόβο στη ψυχήΠως δεν θα'ρθει η στιγμή να μ' αραθείΣτης καρδιάς μου το χειμώνα πίτρωσε μια ανεμώναΜα τι κρίμα δεν την πότισες κι εσύΈναν έρωτα χαμένο, έναν κόσμο γρεμισμένοΘα'χω τώρα να θυμάμαι στη ζωήΩραία!Σαν χαρτί τα όνειρά μου φτερούγγισαν μακριά μουΚαι μ'αφήσαν μια πικρία στη ψυχήΠοια αγάπη να πιστέψω και σε ποια να πιστευτώΠου φοβάμαι μήπως πάλι προδοτώΔει να ποτίσω δίχως φόβο στη ψυχήΠως δεν θα'ρθει η στιγμή να μ' αραθείΣτης καρδιάς μου το χειμώνα πίτρωσε μια ανεμώναΜα τι κρίμα δεν την πότισες κι εσύ*