*
Δεν πρόλαβε να'ν φύσει και παράθηκε πριν ζήσει
Γιατί κρίμα δεν την πότισες κι εσύ
Ποια αγάπη να πιστέψω και σε ποια να πιστευτώ
Που φοβάμαι μήπως πάλι προδοτώ
Ποιον λουλούδι να ποτίσω δίχως φόβο στη ψυχή
Πως δεν θα'ρθει η στιγμή να μ' αραθεί
Στης καρδιάς μου το χειμώνα πίτρωσε μια ανεμώνα
Μα τι κρίμα δεν την πότισες κι εσύ
Έναν έρωτα χαμένο, έναν κόσμο γρεμισμένο
Θα'χω τώρα να θυμάμαι στη ζωή
Ωραία!

Σαν χαρτί τα όνειρά μου φτερούγγισαν μακριά μου
Και μ'αφήσαν μια πικρία στη ψυχή
Ποια αγάπη να πιστέψω και σε ποια να πιστευτώ
Που φοβάμαι μήπως πάλι προδοτώ
Πριν αποτίσω δίχως φόβο στη ψυχή
Πως δεν θα'ρθει η στιγμή να μ' αραθεί
Στης καρδιάς μου το χειμώνα πίτρωσε μια ανεμώνα
Μα τι κρίμα δεν την πότισες κι εσύ
*