Πόσο μεγάλος ο άνθρωπος για να είσαι, μικρός πολύ να δείχνεις σαν Θεός,
να βλέπεσαι για Αυτός που δεν φοβάσαι, να στεγείς τόσο να δει μας σαν Τον.
Τις ώρες σου πετράν' οι εξωμότες, στα λόγια μέσα ψάχνει δευτεριά.
Στις λέξεις της κουβένες σου τις πρώτες, να κόψει τη σκουριά στη σιδεριά.
Δε φταίει η νύχτα θάνατο που φέρνει, δεν φταίει η μέρα που έχεις προδοθεί.
Μα το όνειρο που ζει και καταφέρνει, να βρίσκει γόλγο θα για να σωθεί.
Τις ώρες σου πετράν' οι εξωμότες, στα λόγια μέσα ψάχνει δευτεριά.

Τις ώρες σου πετράν' οι εξωμότες, στα λόγια μέσα ψάχνει δευτεριά.
Στις λέξεις της κουβένες σου τις πρώτες, να κόψει τη σκουριά στη σιδεριά.
Να κόψει τη σκουριά στη σιδεριά.
Να κόψει τη σκουριά στη σιδεριά.
Να κόψει τη σκουριά στη σιδεριά.