Σαν τον εξόριστο γυρίζω μες στα ξέναΠεριπλανέμαι ο φτωχός εδώ και εκείΣαν το πουλάκι το τρομαγμένοΠου του κρεμίσαν την φωλιά του κεραυλίΣτα μαύρα ξένα που γυρνώΑχ, σαν τον εξόριστο περνώΜέρα και νύχτα στα σκοτάδια μου ντυγμένοΜε περισσόλου πάντα σύννεφα βαριάΠοτέ δε βγήκε για μένα ήλιοςΠοτέ τα μάτια μου δεν ήταν ξαστεριάΣτα μαύρα ξένα που γυρνώΑχ, σαν τον εξόριστο περνώΣαν τον εξόριστο γυρίζω μες στα ξέναΠοτέ χλωρόκλαρη δεν βρίσκω να σταθώΌλα τα όνειρα που έπλαθα χάθηκανΣτους μαύρους τόπους που παντερεινώς γυρνώΣτα μαύρα ξένα που γυρνώΑχ, σαν τον εξόριστο περνώ
