เธอคือกาแฟในตอนเช้า ยิ่งนานวัน ยิ่งฉันต้องมีเธอ
เธอคือทวงจํานองที่อ่อนหวาน เธอคือสายลมผัดยามอ่อนหลาน
เธอคือกาแฟในตอนเช้า ยิ่งนานวัน ยิ่งฉันต้องมีเธอ
จากใจที่มันปั้นกับความรักที่เคยมี จากคนที่ไม่ดี ไม่มีค่าน่าสนใจ
ทีที่เธอเข้ามาทั้ง ให้รู้ว่าความรักแท้นั้นมีอยู่จริง มันดีสักเท่าไหร่
แค่ได้มองรอยยิ้มนั้นต้องได้อยู่ด้วยกัน แม้จะไกลแค่ไหนก็แค่ได้เจอ
เสียงมวดรออุ่นนั้นที่ทําให้ อยากจะอุ 모습 generations
บอกว่าเพราะฉันไม่เหมือนใคร
ฉันจะทําอย่างไรถ้าไม่มีเธอ
เธอคือทวงจํานองที่อ่อนหวาน
เธอคือสายล้มพัดอย่างอ่อนหลาน
เธอคือกาแฟในตอนเช้ายิ่งนานวัน
ยังฉันต้องมีเธอ เปิดตามากกว่า
เธอคือไฟที่ให้ไออุ่นฉันในคืนที่นาวเย็น
คือคนเดียวที่อยากจะได้เห็นเมื่อฉันลืมตา
ไม่เคยพอก็รัก ได้มีเธอมาใช้ชีวิตด้วยกัน
เธอคือดวงต่ําวันที่โลกฉันมุนรอบเธอ
หากใจไม่เจอ ไม่รู้ว่าต้องทําไง
เป็นแคฟอีมอยู่ชั้น ต้องการพยายามให้ล้า
เธอคือความหวานที่กรีดต่อหัวฉัน
แค่ได้มองรอยยิ้มนั้น ได้อยู่ในกัน
แม้จะใกล้กันไหน เค้าแค่ได้เจอ
เสียงหัวเราะนั้น ที่เธอบอกว่าเพราะฉันไม่เหมือนใคร
ฉันจะทําอย่างไรถ้าไม่มีเธอ
เธอคือทุ่งจํานองที่อ่อนหวาน
เธอเป็นสายล้มพัดอย่างอ่อนหลาน
เธอคือกาแฟในตอนเช้า ยิ่งเกินวัน ยิ่งฉันต้องมีเธอ
เพิ่มเพิ่มมากกว่า
เธอคือไฟที่ให้ไอ้องค์ฉันในคืนที่น้ําเย็น
คือตรงเดียวที่อยากจะได้เห็น ไม่ฉันลืมตา
ไม่เคยต้องกับการได้มีเธอมาใช้ชีวิตด้วยกัน
เธอคือทุ่งจํานองที่อ่อนหวาน
เธอเป็นสายล้มพัดอย่างอ่อนหลาน
เธอคือกาแฟในตอนเช้า ยิ่งเกินวัน ยิ่งฉันต้องมีเธอ
เพิ่มเพิ่มมากกว่า
เธอคือไฟที่ให้ไอ้องค์ฉันในคืนที่น้ําเย็น
คือตรงเดียวที่อยากจะได้เห็น ไม่ฉันลืมตา
ไม่เคยต้องกับการได้มีเธอมาใช้ชีวิตด้วยกัน
เธอเป็นทุ่งจํานองที่อ่อนหวาน
เธอเป็นสายล้มพัดอย่างอ่อนหลาน
เธอคือฟังกับแฟนในตอนเช้า ยิ่งกันวันนี้ฉันต้องมีกับเธอ เพื่อเธอมาก่อน
เธอคือไฟที่ให้ไอบินฉัน ในคืนเที่ยงนาวเย็น
คือคนเดียวที่อยากจะได้เห็น เพราะฉันลืมตา
ไม่เคยพอกับการได้มีเธอมาใช้ชีวิต
ไม่เคยพอกับการได้มีเธอมาใช้ชีวิต
ด้วยกัน