Ζήσα μωρέα
Ήταν θερμός κι είχε μεθύσει από ευωδίες
Με το φθινόπορο η αγάπη μας μαράθηκε
Ήρθε σε λίγο κι ο χειμώνας στις καρδίες
Χειμώνας, δεν τ' ακούω πια τριγύρω μου τα ειδόνια
Χειμώνας, κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνια
Με χτυπά το ξεροπόρημα πονιά
Κι έχει σβήσει κάθε σπίθα στις ελπίδες στη γωνιά
Χειμώνας, πως μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώνας
Πως να βρω τη λυσμονιά μες στη βάρη χειμωνιά
Στη φρικτή της μοναξιάς μου παγωνιά
Χειμώνας, πως μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώνα
Μα η αγάπη αν τα νιάτα μας τα κέρασε
Με χιλιά χάδια κι ανοιξία και τα φιλιά
Όταν για κάποιον πείσμα δείξει ότι πέρασε
Θα σβήσει μες στης λυσμονιάς τη σιγαλιά
Ατανεωμένη απ' τα νόητα γινάτια μας
Της μοναξιάς θα δούμε άτυχες βραδιές
Κι όταν το δάκρυ ψυχαλίζει από τα μάτια μας
Τότε θα πει πως χειμωνιάζουν οι καρδιές
Χειμώνας, δεν τ' ακούω πια τριγύρω μου τα ειδόνια
Χειμώνας, κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνια
Με χτυπά το ξεροχώρημα πονιά
Κι έχει σβήσει κάθε σπίθα στις αλπίδες τη γωνιά
Χειμώνας, πως μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώνας
Πως να βρω τη λυσμονιά μες στη βάρη χειμωνιά
Στη φρικτή της μοναξίας μου παγωνιά