Ζήσα μωρέαΉταν θερμός κι είχε μεθύσει από ευωδίεςΜε το φθινόπορο η αγάπη μας μαράθηκεΉρθε σε λίγο κι ο χειμώνας στις καρδίεςΧειμώνας, δεν τ' ακούω πια τριγύρω μου τα ειδόνιαΧειμώνας, κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνιαΜε χτυπά το ξεροπόρημα πονιάΚι έχει σβήσει κάθε σπίθα στις ελπίδες στη γωνιάΧειμώνας, πως μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώναςΠως να βρω τη λυσμονιά μες στη βάρη χειμωνιάΣτη φρικτή της μοναξιάς μου παγωνιάΧειμώνας, πως μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώναΜα η αγάπη αν τα νιάτα μας τα κέρασεΜε χιλιά χάδια κι ανοιξία και τα φιλιάΌταν για κάποιον πείσμα δείξει ότι πέρασεΘα σβήσει μες στης λυσμονιάς τη σιγαλιάΑτανεωμένη απ' τα νόητα γινάτια μαςΤης μοναξιάς θα δούμε άτυχες βραδιέςΚι όταν το δάκρυ ψυχαλίζει από τα μάτια μαςΤότε θα πει πως χειμωνιάζουν οι καρδιέςΧειμώνας, δεν τ' ακούω πια τριγύρω μου τα ειδόνιαΧειμώνας, κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνιαΜε χτυπά το ξεροχώρημα πονιάΚι έχει σβήσει κάθε σπίθα στις αλπίδες τη γωνιάΧειμώνας, πως μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώναςΠως να βρω τη λυσμονιά μες στη βάρη χειμωνιάΣτη φρικτή της μοναξίας μου παγωνιά