*
Δε θέλω να αντά μου όσο άνθρωπο
Ούτε για κα, ούτε για καλημέρα
Δε θέλω να αντά μου όσο άνθρωπο
Ούτε για κα, ούτε για καλημέρα
Κάθε φορά που ξημερώνει δέκα τρεις
Δε βγαίνω απ' το κρεβάτι
Κλειδώνω πόρτες και παρατηρά
Μα πού να κλεί, μα πού να κλεί
Σο μάτι
Κλειδώνω πόρτες και παρατηρά
Μα πού να κλεί, μα πού να κλεί
Σο μάτι
Όλοι μαζί παιδιά, γεια!
Όλοι μαζί παιδιά, γεια!
Αντιμήμε, αντιμήμε, ραμμέχα έ!
Αντιμήμε, αντιμήμε, ραμμέχα έ!
Μου κόψες τα ψέρα μου
Στον ερωτά με κάνεις διακόλ
Να κάνω τα, να κάνω τα, ρε Ράμμου
Στον ερωτά με κάνεις διακόλ
Να κάνω τα, να κάνω τα, ρε Ράμμου
Αχ, αντιμήμε, ραμμέχα έ!
Με λένε για, με λένε για προληπτική
Μα τώρα, τώρα, τώρα, τώρα
Όφερε η μοίρα
στις δεκατρεις, να μην ορφανεί
στις δεκατρεις, στις δεκατρεις και χείρα
στις δεκατρεις να μην ορφανεί
στις δεκατρεις, στις δεκατρεις και χείρα
Κατ' εις και χειρά.