นี่ต่างกันวันฉัน
เปรียบจะเหมือนพระจันทร์
อยู่ตรงนั้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหน
แต่พอหลบตาไม่สาย
แล้วเธอก็หายไป
เด็กไม่เคยได้มีแม้ใคร
อยู่ตรงนี้
มีบางเวลาที่เธอส่งมาเมื่อไร
ถึงดวงใจฉันลอยลงไป
ไม่ทิ้งคิด
ฉันรู้ว่าเราไม่เหมาะและควรเท่าไร
แต่ฉันขอให้เธอไม่ไปจากตรงนี้
ตื่นร่างกลางแสงสีดําดูนอาจิตร้อนตาเช้าพนไป
เหลือเพียงคาดเหงาตายรมสีเท่าสิ่งฉันทําได้แค่ฝัน
อยากเก็บเธอไว้นานๆ แม้พักเหลือล้านนมอ่อนพักๆ แต่สลายหายไป
อาจเป็นพักสงจริงแต่แค่นี้แล้วกัน แค่เพียงแสงจันทร์แล้วฉัน
จะกอดเธอไว้
เมื่อที่ได้สัมผัส กลิ่นดอกไม้ที่ตัด ยังจําได้หลายคุณค่าเท่าไร
ราชวินอีกเมื่อไหร่ ฉันจะมาพักใจ ให้เจอคุณที่ฉันหวัง
อยากเก็บเธอไว้นานๆ แม้พักเหลือล้านนมอ่อนพักๆ แต่สลายหายไป
อาจเป็นพักสงจริงแต่แค่นี้แล้วกัน แค่เพียงแสงจันทร์แล้วฉัน
จะกอดเธอไว้
นี่ตอนกลางวันฉัน เปรียบจะเหมือนพระจันทร์
อยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะมองเธอ บ้างไหน
แต่พอหลบตาเมื่อสาย แล้วเธอก็หายไป
จริงมีแค่ได้มีแม้ใครอยู่ตรงนี้
